امام علي سلام الله علیه:
مَن تَرَكَ إنكارَ المُنكَرِ بِقَلبِهِ و يَدِهِ و لِسانِهِ فَهُوَ مَيِّتٌ بَينَ الأحياءِ
آن کَس كه منكَر را با قلب و دست و زبانش انكار نكند ، مرده اى است ميان زندگان .
تهذيب الأحكام ، ج ۶ ، ص ۱۸۱ / ميزان الحكمه : ج7 ، ص348
الله كه نام اصلي خداوند است به شرح زير از چهار بخش تشكيل شده است :
الله : به معني نام اصلي خداوند
لله : به اين معني : براي خدا
له : يعني براي او
(ه) به معناي (او) است.
هر كسي كه نماز مي خواند با حالات بدن خود در ركعت اول نماز، نام (الله ) رامي نويسد.
1.در زماني كه براي شروع كردن نماز مي ايستيد بدن شما در اين حالت قرار مي گيرد ( ا ) به اين معني كه : فاصله ي شما با خداوند زياد است و با او صميميت نداريد
2.در زمان ركوع بدن به اين حالت قرار مي گيرد ( ) يعني فاصله ي ميان فر نمازگزار با خداوند كاهش يافته است و براي خداوند كار انجام ميدهد.
3. در هنگامي كه بعد از ركوع مي ايستيم بدن به شكل ( ا ) قرار مي گيرد يعني فاصله ي بين ما و خداوند به اندازه ي ( له ) مي باشد و نسبت به قبل با او ارتباط بهتري برقرار كرده ايم و براي او كار مي كنيم .
4. و اما زماني كه سر بر سجده مي بريم : بدن به اين صورت شكل مي گيرد ( ) يعني در وجود خداي هستي و نيستي غرق شده ايم و هيچ كسي در آن جز وجود نازنين او راهي ندارد .
اين نوشته فقط يكي از حقايق و رموز عبادت در محضر پروردگار بود .
افزون بر هزار سال است که دست جامعة بشري از دامن پرتوهاي ظاهري آخرين پيشواي آسماني کوتاه است.
آنسان که پيش از اين نيز ياد شد، همزمان با اعلام غيبت آخرين پيشواي معصوم(عليه السلام)، برخي اين پرسش را مطرح کردند که امامي که غايب است چه فايدهاي دارد؟ از اين رو روايات فراواني به روشني تمام، به اين پرسش پاسخ دادهاند.
اين پرسش به طور عمده از طرف کساني مطرح ميشد که آگاهي چنداني از جايگاه امامت نداشتند. البته با بررسي شؤون امام معصوم(عليه السلام) و اين که چه مقدار از آن با غيبت و پنهانزيستي معطل ميماند، ميتوان پاسخ اين پرسش را تکميل كرد.
ترديدي نيست که آخرين حجت الهي در پردة غيبت است. حال به هر دليلي که امام غايب شده باشد، بخشي از فلسفة وجودي او در هالة پنهانزيستي قرار ميگيرد و مردم از او محروم ميشوند و آن، بخش مباشرت او در هدايت ظاهري و تشکيل حکومت و اجراي عدالت است؛ ولي هدايت معنوي و با واسطة او به وسيلة نمايندگان او براي بيان احکام و اجراي حکومت و عدالت به حال خود باقي است؛ همانگونه که در زمان ظهورش گاهي هدايت يا ولايت و فرماندهي بخشي را به نخبگان خود وا ميگذارد و مردم از آنان بهرهمند ميشوند، در زمان غيبت نيز اين نمايندگي ادامه دارد و کار نمايندگان، کار امام معصوم است، چه اين که آنها از جانب او نصب شدهاند.
تفاوت بين زمان ظهور و غيبت، فقط از جهت محرومبودن مردم از درک حضور و مباشرت هدايت ظاهري و تصدّي امور است که اين به جهتي از جهات ـ چه بدانيم و چه ندانيم ـ واقع شده است و مسألة غيبت از مسايل روشن و يقيني معارف اسلامي است که رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) از آن خبر داده است.
افزون بر هدايت معنوي امام، اصل وجود او هم حکمت و لطف است که در نظام حکيمانة الهي وجود او ضرورت دارد. از سخنان معصومان(عليهم السلام) به دست ميآيد كه نه فقط پديد آمدن مجموعة هستي، بلکه دوام نظام آفرينش، به واسطة وجود انوار مقدّس پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و اهل بيت(عليهم السلام) بوده است؛ به گونهاي که استمرار وجود موجودات بدون وجود يکي از آنها غير ممکن است.
اگر دوره آخرالزمان را دوره سلطه فرهنگ شيطاني بناميم، سخن به گزاف نگفته ايم؛ دوره اي که شاخص عمومي جهت گيري ها و حرکت ها به سمت اهداف، منويات و برنامه هاي شيطاني است. چند قرني است، شعار « خدا مُرد» نيچه سرلوحه برنامه ريزي ها و استراتژي ها شده است؛ اما در اين ميان برخي از خلقيات و رفتارهاست که بيش از ديگر رفتارها و منش ها مورد اقبال و توجه قرار گرفته است. در اينجا نگاهي اجمالي به دنياي اطراف خود مي اندازيم:
تفاخر
ديديم شيطان در ابتداي نافرماني خود در برابر خداوند چنين گردن کشيد که من بهتر از اويم مرا از آتش آفريده اي و او را از گِل. اين خُلق از اهم خلقيات آخر الزماني مردم شده و افراد با تمام قوا به دنبال خود برتر نمايي در مقايسه با ديگران افتاده اند. آنچه در پي تکاثر و زياده طلبي اتفاق مي افتد و در واقع زمينه ساز ظهور رفتار زياده خواهي در انسان مي شود، گاهي خود حب دنياست؛ ولي در بسياري از موارد در مقايسه با داشته هاي ديگر و فخر فروشي به آنها معنا پيدا مي کند. انسان ها زياده خواه مي شوند تا به ديگران فخر بفروشند که ما بيشتر از شما داريم و از اين جهت بالاتر از شماييم.
حرص، زياده خواهي و تکاثر
تکاثر يا زياده خواهي در حالتي اتفاق مي افتد که شخص بيش از آنچه را نياز دارد، طلب و براي به دست آوردن آن تلاش کند. آسيب هاي ناشي از تکاثر به حدي است که يک سوره از قرآن به آن اختصاص يافته و درجايي ديگر نيز مصداق حيات دنيوي خوانده شده و چنين آمده:
« اعملوا انما الحياه الدنيا لعب و لهو و زينه و تفاخر بينکم و تکاثر في الاموال و الاولاد کمثل غيث اعجب الکفار نباته ثم يهيج فتراه مصفرا ثم يکون حطاما و في الاخره عذاب شديد و مغفره من الله و رضوان و ما الحياه الدنيا الا متاع الغرور؛
بدانيد که زندگي دنيا، در حقيقت، بازي و سرگرمي و آرايش و فخرفروشي شما به يکديگر و فزون طلبي در اموال و فرزندان است. [مثل آنها] چون مثل باراني است که كشاورزان را رُستني آن [ باران] به شگفتي اندازد. سپس [ آن کشت] خشک شود و آن را زرد بيني، آن گاه خاشاک شود و در آخرت [دنيا پرستان را ] عذابي سخت است و [مؤمنان را ] از جانب خدا آمرزش و خشنودي است و زندگاني دنيا جز کالاي فريبنده نيست.»
مفهوم سرمايه با مجموعه تحولاتي که در پي رنسانس داشته بارزترين مصداق تکاثر است.
يکي از ويژگي هاي جالب دنيا که در آيات و روايات به آن اشاره شده اعتباري و غير واقعي بودن دنياست. با توجه به سلطه جدي فضاي مجازي و سايبري بر زندگي ها در اين روزها، زندگي هاي مردم سراسر زمين به سمت مجازي شدن پيش مي رود و خودنمايي و زياده طلبي ها در اين عرصه معني مي شود. انسان ها تمام تلاش خود را مي کنند که با چپاول اموال و ضايع کردن حقوق ديگران، دزدي و سرقت، آميختن حلال و حرام، نپرداختن حقوق واجب، مانند خمس و زکات يا پرداختني هاي لازم و موظف مانند صدقه، صرفاً به دنبال افزودن صفرهاي حساب هاي خود در بانک ها هستند.
تنوع طلبي، مصرف زدگي و مدگرايي
يکي از روحياتي که در قرآن، قوم بني اسرائيل را با آن وصف کرده، تنوع طلبي است. در دوره اي که آنان با حضرت موسي(ع) در حال سفر از مصر بودند، خداوند به آنان مرحمت کرده و غذاهاي بهشتي براي آنان از آسمان مي فرستاد تا رنج کشيدن بار غذا را بر دوش تحمل نکرده و بتوانند سريع تر حرکت کنند. پس از مدتي، آنان در نهايت جسارت و صراحت به موسي (ع) گفتند: به خدا بگو ما نمي توانيم به يک غذا صبر و عادت کنيم از خدا بخواه براي ما عدس و پياز بفرستد تا تنوع در آن ايجاد شود. اين روحيه تنوع طلبي تا قرن ها اختصاص به يهود و بني اسرائيل داشت تا اينکه با رنسانس، روال يهودي سازي جهان دنبال شد و اين روزها فرهنگ قوم يهود مبناي تمام رفتارها و منش ها گشته است؛ بي آنکه بسياري از ما متوجه آن باشيم.
روحيه تنوع طلبي را در ميان ما جاري ساخته اند تا با مصرف گرايي ما چرخ صنعت و توليد آنان رونق بيشتري پيدا کند به اين ترتيب ما نيز بيشتر از پيش در فرهنگ يهودي خداگريز، غوطه ور مي شويم.
صفحات: 1· 2
سعد بن عبدالله قمي از بزرگان شيعه به همراه احمد بن اسحاق قمي وكيل امام حسن عسكري(عليه السلام) براي طرح سؤالات و دريافت پاسخ آنها به محضر امام يازدهم شرفياب ميشود. او جريان اين ديدار را چنين نقل كرده است:
چون خواستم سؤال كنم، امام عسكري(عليه السلام) به فرزندش اشاره كرد و فرمود: «از نور چشمم سؤال كن!»
در اين هنگام كودك رو به من كرده فرمود: «هر چه ميخواهي سؤال كن!…
پرسيدم: مقصود از «كهيعص» ]از حروف مقطعه قرآن چيست؟ فرمود: اين حروف از خبرهاي غيبي است. خداوند بنده و پيامبر خود زكريا را از آن آگاه ساخته و سپس آن را براي محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) باز گفته است.
داستان از اين قرار است كه زكريا(عليه السلام) از پروردگارش خواست تا نامهاي پنج تن آل عبا را به او بياموزد. خداوند متعال جبرئيل(عليه السلام) را بر او فرو فرستاد و آن نامها را به او ياد داد. زكريا چون نامهاي مقدس محمد(صلي الله عليه و آله وسلم) و علي و فاطمه و حسن(عليهم السلام) را بر زبان ميآورد اندوه و گرفتاريش برطرف ميشد و وقتي حسين(عليه السلام) را ياد ميكرد، بغض گلويش را ميگرفت و مبهوت ميشد.
روزي گفت: بارالها چرا وقتي آن چهار نفر را ياد ميكنم از اندوهها و نگراني هايم راحت شده و دل آرام ميشوم و چون حسين(عليه السلام) را به ياد ميآورم، اشكم جاري و ناله ام بلند ميشود؟!
خداوند او را از داستان حسين(عليه السلام) آگاه كرد و فرمود: «كهيعص» رمز اين داستان است.
«كاف» رمز كربلا و «هاء» رمز هلاكت خاندان او و «ياء» كنايه از نام «يزيد» كه جفاكننده نسبت به حسين(عليه السلام) است ميباشد و «عين» اشاره به عطش و تشنگي او دارد و «صاد» نشانه صبر و استقامت امام حسين(عليه السلام) است….»
منابع: کمال الدین-شیخ صدوق- جلد2،
تاریخ عصر غیبت-مسعود پور سید اقایی
یکى از مسائلى که تمامى انسانها با آن دست به گریبان اند و پیوسته با آن مواجه مى باشند، مسئله رنج و سختى حاصل از مشکلات زندگى است که به تصریح آیه شریفه «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی کَبَدٍ» خلقت انسان با آن عجین شده است و هیچ روزى بر آدمى نمى گذرد، مگر آنکه قبل و یا بعد از آن با ابتلائات و امتحاناتى رو به رو گردیده است؛ چرا که اساسا بناى این نشئه بر رنج و مشقت است و آدمى در این دنیا بدون بلا نمى تواند باشد و به فرموده امیر المؤمنین علیه السلام :
الدُّنْیَا دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ؛
دنیا سرایى است که با بلا و سختى پیچیده شده است.»
و کسى را یاراى گریز از آن نیست. بنابراین، گرفتاریها و مشکلات زندگى امورى هستند اجتناب ناپذیر که باید با آن رو به رو شد؛ اما باید خردمندانه با آنها برخورد کرد. از این رو، پیشوایان دین که برترین اسوه هاى زندگانى به شمار مى روند، راهکارهایى را براى کنترل و مدیریت شرائط سخت و دشوار زندگى به ما آموخته اند.
مهم ترین راهبردى که دین براى مقابله با سختیها و فشارهاى زندگى معرفى کرده، «صبر» است که در میان متون دینى (قرآن و روایات) از جایگاه والایى برخوردار مى باشد؛ لکن براى دست یافتن به این راهبرد و عَمَلى کردن آن، نیازمند مهارتها و راهکارهایى هستیم که اهل بیت علیهم السلام این روشها را نیز به ما آموخته اند و سیره آنان در بردارنده مهارتها و روشهاى مقابله با فشارهاى روانى است.
یکى از این راهکارها، کمک گرفتن و استعانت جستن از منابع عظیم تقویت روح و روان است؛ چرا که یکى از اثراتى که شرائط سخت و موقعیتهاى ناخوشایند در انسان مى گذارد، کاهش توان تحمل انسان است که نتیجه آن عدم صبورى شخص در برابر سختیهاست.
از این رو، چنین فردى نیازمند قدرتى است که ناتوانى او را جبران کند و توان بردبارى وى را تقویت نماید. از جمله این عوامل، صبر و نماز مى باشد که قرآن کریم نیز به صراحت از این دو به عنوان دو منبع مهم استعانت یاد کرده است:
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصّابِرینَ»؛
«اى افرادى که ایمان آورده اید! از صبر و نماز کمک بگیرید! [زیرا] خداوند با صابران است.»
(تهیه کننده: امور فرهنگی حوزه)
یک مسلمان، ادای تکالیفی مثل جهاد را که خداوند برایش مقرر کرده، واجب می داند و بدین منظور، حاضر است از همه چیز خود بگذرد.
مردم ما و رزمندگان شرکت در جنگ را یک تکلیف شرعی ملی و انقلابی می دانستند و با امام و رهبرشان هم صدا بودند که ما هدفمان این است که تکلیفمان را عمل کنیم.تکلیف ما این است که از اسلام صیانت کنیم، تکلیف ما این است که ریشه درخت انقلاب را با خون خود آبیاری کنیم. اگر کشته شویم یا بکشیم، به تکلیف عمل کرده ایم.
این انگیزه قومی مذهبی، نیرویی بود که ملت ما را به عرصه مصاف با دشمنانش می کشاند.آنچه توانست به انقلاب اسلامی ما، مصونیت لازم را ببخشد، برکات و آثار مثبت جنگ تحمیلی بود که خداوند در سایه رهبری حکیمانه و خردمندانه امام(ره) به مردم ایران ارزانی داشت و درحقیقت، هشت سال جنگ، حق بیمه ای بود که باید پرداخت می شد تا انقلاب اسلامی، در مسیر اسلام ناب محمدی، پایدار بماند و الحق، خون بهای تمامی شهدای جنگ تحمیلی، تداوم و استمرار حرکت اصیل انقلاب اسلامی بود .
جمهوری اسلامی ایران، ناخودآگاه به جنگی تمام عیار فراخوانده شد که بر اساس پیش بینی کارشناسان نظامی و سیاسی، توان مقابله ایران، سه روز بود، اما پس از هشت سال دفاع دلیرانه رزمندگان، نه تنها دشمن نتوانست یک وجب از خاک کشورمان را اشغال کند، بلکه در اوج درماندگی و عجز قرار گرفت و همگان به عظمت، پایداری و اقتدار جمهوری اسلامی ایران اعتراف نمودند.
يكي از رموز موفقيت بزرگان علم و دانش اين است كه آنها به اساتيد خود بيش از ديگران احترام مي گذاشتند.
همچنين پيامبر اكرم (ص) فرمودند:بركت علم و دانش در تعظيم و تكريم استاد است.(مواعظ العدديه ص 157)
بنابر اين براي اهتمام به اين امر مهم (آداب ميان استاد و شاگرد ) نكات ذيل را مد نظر داشته باشيد:
-خالص كردن نيت براي خداي متعال به هنگام يادگيري و ياد دادن
-به كار بستن تدريجي دانسته ها
-تكيه كردن بر خدا در حالات مختلف
-برخورداري از اخلاق نيكو،بيشتر از ديگران،فروتني و مداراي كامل و سعي بليغ براي رساندن به كمال نفس
- از اخلاق ناپسند و صفات ناپسندي چون (حسادت ،رياكاري،تقلّب،بدذاتي،فخر فروشي،سهل انگاري، كينه توزي،سخن چيني و بد دهني و …..)پاك سازند.
-همت بلند داشتن( از دنيا طلبان به دور باشند و مانند گذشتگان از ساحت دانش،صيانت كنند).
-مراعات شعائر اسلامي(اقامه نماز جماعت در مساجد،امر به معروف و نهي از منكرو …) (به اخلاق نيك و خصوصيات پسنديده اي چون سخاوت ،فرو خوردن خشم ،بردباري،از خود گذشتگي ،ملاطفت بافقيران،محبت به همسايگان وپرهيزاز شوخي فراوان)آراسته شوند).
