مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

یک مسلمان، ادای تکالیفی مثل جهاد را که خداوند برایش مقرر کرده، واجب می داند و بدین منظور، حاضر است از همه چیز خود بگذرد.

مردم ما و رزمندگان شرکت در جنگ را یک تکلیف شرعی ملی و انقلابی می دانستند و با امام و رهبرشان هم صدا بودند که ما هدفمان این است که تکلیفمان را عمل کنیم.تکلیف ما این است که از اسلام صیانت کنیم، تکلیف ما این است که ریشه درخت انقلاب را با خون خود آبیاری کنیم. اگر کشته شویم یا بکشیم، به تکلیف عمل کرده ایم.

این انگیزه قومی مذهبی، نیرویی بود که ملت ما را به عرصه مصاف با دشمنانش می کشاند.آنچه توانست به انقلاب اسلامی ما، مصونیت لازم را ببخشد، برکات و آثار مثبت جنگ تحمیلی بود که خداوند در سایه رهبری حکیمانه و خردمندانه امام(ره) به مردم ایران ارزانی داشت و درحقیقت، هشت سال جنگ، حق بیمه ای بود که باید پرداخت می شد تا انقلاب اسلامی، در مسیر اسلام ناب محمدی، پایدار بماند و الحق، خون بهای تمامی شهدای جنگ تحمیلی، تداوم و استمرار حرکت اصیل انقلاب اسلامی بود .

جمهوری اسلامی ایران، ناخودآگاه به جنگی تمام عیار فراخوانده شد که بر اساس پیش بینی کارشناسان نظامی و سیاسی، توان مقابله ایران، سه روز بود، اما پس از هشت سال دفاع دلیرانه رزمندگان، نه تنها دشمن نتوانست یک وجب از خاک کشورمان را اشغال کند، بلکه در اوج درماندگی و عجز قرار گرفت و همگان به عظمت، پایداری و اقتدار جمهوری اسلامی ایران اعتراف نمودند.