مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

رسول گرامي خدا حضرت محمد صل الله عليه و آله فرمودند:

اي پسر مسعود! پس از من اقوامي خواهند آمد که غذاهاي خوب و رنگارنگ مي‌خورند و برمرکب سوار مي‌شوند در حالي که خود را به آرايش زنان ويژه زنان براي شوهر، مي‌آرايند و همچون زنان جلوه گري مي‌کنند و همانند شاهان ستمکار زندگي مي‌کنند. آنان منافقان اين امت در آخرالزمان اند که شراب مي‌نوشند و در پي بازي با دوشيزه‌گانند و بر مرکب شهوت سوار مي‌شوند و نمازهاي جماعت را ترک مي‌گويند و با سهل انگاري از نماز شامگاهان باز مي‌مانند و در خوردن زياده روي مي‌کنند. آنگاه بخش از قرآن را قرائت کردند: فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاهَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا پس از آنان جانشينانى به جاى ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوسها پيروى کردند و به زودى [سزاى] گمراهى [خود] را خواهند ديد.

متن حديث:

يَا ابْنَ مَسْعُودٍ سَيَأْتِي مِنْ بَعْدِي أَقْوَامٌ يَأْکُلُونَ طَيِّبَاتِ الطَّعَامِ وَ أَلْوَانَهَا وَ يَرْکَبُونَ الدَّوَابَّ وَ يَتَزَيَّنُونَ بِزِينَهِ الْمَرْأَهِ لِزَوْجِهَا وَ يَتَبَرَّجُونَ تَبَرُّجَ النِّسَاءِ وَ زِيُّهُمْ مِثْلُ زِيِّ الْمُلُوکِ الْجَبَابِرَهِ هُمْ مُنَافِقُو هَذِهِ الْأُمَّهِ فِي آخِرِ الزَّمَانِ شَارِبُوا الْقَهَوَاتِ لَاعِبُونَ بِالْکِعَابِ رَاکِبُونَ الشَّهَوَاتِ تَارِکُونَ الْجَمَاعَاتِ رَاقِدُونَ عَنِ الْعَتَمَاتِ‏ مُفَرِّطُونَ فِي الْغَدَوَاتِ. فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاهَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا.

مکارم الاخلاق

امام صادق(ع): در مسواک یازده خصلت از سنت است.

پاکیزه کننده دهان است

لثه را محکم می کند

جلا دهنده چشم می باشد

اشتها را زیاد می‌کند

خدا را خشنود می‌کند

بلغم را برطرف می‌نماید

دندانها را سفید می گرداند

حافظه را زیاد می‌کند

بوی بد دهان را از بین می‌برد

حسنان را دو چندان می‌کند

فرشتگان را مسرور می‌سازد

کربلا تاریخچه‌ای خونین دارد. چرا که از دیر باز و فواصل دوره‌های متفاوت مردمان زیادی در آنجا کشته شده‌اند. این مکان همان نینواست؛ شهر قوم یونس پیامبر.

گویی نینوا از خون‌هایی که رویش ریخته شده است، هیچ‌وقت سیراب نمی‌گردد. واقعه کربلا مهم‌ترین واقعه‌ای است که این شهر از شهادت مردان و زنان بیگناه به یاد دارد. این واقعه اثر اعتقادی و سیاسی وسیعی نزد شیعیان داشته و دارد. در این واقعه امام حسین(ع) و هفتاد و دو تن از یارانش مظلومانه به شهادت رسیدند و امام زین‌العابدین(ع) تنها مردی از یاران امام حسین(ع) بود که به علت بیماری توانست زنده بماند. او چهارمین امام شیعیان است که سخنانش در کوفه و دمشق در خونخواهی از شهیدان کربلا سهم بسزایی در ادامه یافتن راه امام حسین(ع) و شعائر اسلامی داشته است. امام سجاد(ع) به همراه حضرت زینب(ع) و دیگر اسرا پس از جنگ به دمشق فرستاده شدند. او در دمشق و در مجلس یزید خطبه مشهوری خواند. در بخشی از خطبه آمده است: «ای مردم! من فرزند مکه و منایم، من فرزند زمزم و صفایم، من فرزند کسی هستم که حجرالاسود را با ردای خود حمل و در جای خود نصب فرمود، من فرزند بهترین طواف‌کنندگان و سعی‌کنندگانم، من فرزند بهترین حج‌کنندگان و تلبیه‌گویان هستم، من فرزند آنم که بر براق سوار شد، من فرزند پیامبری هستم که در یک شب از مسجد‌الحرام به مسجد‌الاقصی سیر کرد، من فرزند آنم که جبرئیل او را به سدره‌المنتهی برد و به مقام قرب ربوبی و نزدیک‌ترین جایگاه‏مقام باری تعالی رسید، من فرزند آنم که با ملائکه آسمان نماز گزارد، من فرزند آن پیامبرم که پروردگار بزرگ به او وحی کرد، من فرزند محمد مصطفی و علی مرتضایم، من فرزند کسی هستم که بینی گردنکشان را به خاک مالید تا به کلمه توحید اقرار کردند. من پسر آن کسی هستم که همراه پیامبر با دو شمشیر و با دو نیزه می‏رزمید و دو بار هجرت و دو بار بیعت کرد و در بدر و حنین با کافران جنگید و به اندازه چشم بر هم زدنی به خدا کفر نورزید، من فرزند صالح مؤمنان، وارث انبیا و از بین برنده مشرکان و امیر مسلمانان و فروغ جهادگران و زینت عبادت‌کنندگان و افتخار گریه‌کنندگانم… من فرزند بهترین قریشم، من پسر اولین کسی هستم از مؤمنین که دعوت خدا و پیامبر را پذیرفت، من پسر اول سبقت گیرنده‏ای در ایمان و شکننده کمر متجاوزان و از میان برنده مشرکانم، من فرزند آنم که به مثابه تیری از تیرهای خدا برای منافقان و زبان حکمت عباد خداوند و یاری‌کننده دین خدا و ولی امر او و بوستان حکمت خدا و حامل علم الهی بود.» یزید از شنیدن این خطبه بیمناک شد و به مؤذن دستور داد تا اذان گوید! مؤذن برخاست و اذان را آغاز کرد، همین که گفت: اشهد ان محمدا رسول‌الله، امام به جانب یزید روی کرد و گفت: «این محمد که نامش برده شد، آیا جد من است یا جد تو؟! اگر ادعا کنی که جد توست پس دروغ گفتی و کافر شدی و اگر جد من است چرا خاندان او را کشتی و آنان را از دم شمشیر گذراندی؟» (پایگاه بین‌المللی همکاری‌های خبری شیعه، شفقنا) شهرت این خطبه آنچنان بود که مردم را متأثر کرد و نتیجه آن شد که امام سجاد(ع) را به همراه دیگر اسیران با احترام به مدینه برگرداندند. اما امام در مدینه حالت تقیه در پیش گرفت و از درگیری‌های سیاسی دوری کرد. وقتی قیامی در مدینه علیه یزید صورت گرفت،‌ امام سجاد(ع) با خانواده خود این شهر را ترک کرد و به اطراف شهر رفت و زمانی که یزید مدینه را تصرف کرد،‌ به ایشان و خانواده‌شان متعرض نشد. با مرگ یزید مختار ثقفی روی کار آمد و انتقام شهدای کربلا را از بانیان آن گرفت. امام سجاد (ع) خود را درگیر این خونخواهی نکرد. او تمام زندگی خود را وقف عبادت کرد. آنچنان‌که لقب سجاد به معنای بسیار سجده‌کننده به او داده شد و کنیه زین‌العابدین بخاطر عبادت‌های بسیار به وی اعطا گردید. از این روست که امام سجاد (ع) بخاطر سجایای اخلاقی چون پرهیزکاری، شکیبایی، معرفت و بخشش نزد اهل سنت و شیعه بسیار معروف است. امام زین‌العابدین (ع) از لذت‌های دنیوی دوری می‌کرد؛ در حالی که فقر را نکوهش می‌کرد. او در دوره‌ای که خلفای اموی حرام خداوند را حلال کرده بودند، از حرام خداوند دوری می‌کرد و مردم را به توبه فرا می‌خواند. در کتاب صحیفه سجادیه درباره توبه فرموده است: «حمد و سپاس خداوندی را که راه توبه را به ما باز نمود که اگر پرتو فضل او نبود، هرگز بدان راه نمی‌یافتیم… او ما را از هر چه فراتر از تاب و توانمان بود معاف داشت و جز به اندازه توانمان تکلیف نفرمود.» گفته شده است که شخصی از او درباره زهد پرسید و ایشان پاسخ داد که زهد عمل به آن چیزی است که خداوند در کتاب خود درباره آن فرموده است:‌ »تا بر آنچه از دست‏شما رفته اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده است ‏شادمانی نکنید و خدا هیچ خودپسند فخرفروشی را دوست ندارد.» (23‌‌/‌‌57) از امام سجاد (ع) کتاب پر فروغ صحیفه سجادیه بر جای مانده است که به گفته ویلیام چیتیک، مترجم صحیفه سجادیه به زبان انگلیسی، این کتاب از قدیمی‌ترین دستنوشته‌های کتب دعایی در سنت اسلامی است. شیعیان این کتاب را بسیار ارزشمند می‌دانند و آن را در زمره نهج‌البلاغه می‌شمرند. این کتاب نه تنها درباره معنویت اسلامی است که موضوعاتی از قبیل الهیات، کلام، حقایق علوم و معارف اسلامی و عرفانی، قوانین و احکام شرعی و مسائل حساس سیاسی و اجتماعی و تربیتی را نیز در بر می‌گیرد. دعای ابوحمزه ثمالی نیز که در سحرهای ماه مبارک رمضان خوانده می‌شود، به امام سجاد منسوب است. تاریخ اسلام با فقدان این امام بزرگوار گوهری را از دست داد که جایگزینی نداشت. در روایات شیعه آمده‌است که این امام بزرگوار با زهر ولید‌بن عبدالملک شهید شد و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.

کلیدهای زندگی برگزیده‌هایی است از کتاب مستطاب «مفاتیح الحیات» نوشتۀ عالم بزرگوار آیت الله جوادی آملی

امام صادق(ع) فرمود: چهار چیز است که در هر کس باشد ایمانش کامل است هر چند از سر تا قدمش گناه باشد از قدرش نکاهد و آن راستگویی امانتداری، حیا و خوش اخلاقی است.

نکته: پیام حدیث این است که این صفات چهارگانه در هر کسی باشد سبب بازداشتن او از گناه و کامل شدن ایمانش می‌شود.

امام جمعه شهرستان ویس، با بیان اینکه همه ادعیه امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه درسی برای مسلمین است، اظهار داشت: مکارم اخلاق و صفات والای انسانی از نکات مهم صحیفه سجادیه است.

حجت الاسلام محمدعلی آفرین آباده، امام جمعه شهرستان ویس، در چهارمین نشست از سلسله برنامه های ده شب در محضر صحیفه سجادیه که به همت دبیرخانه کانون های مساجد خوزستان در شهرستان باوی برگزار شد، به برخی صفات صحیفه سجادیه اشاره کرد و گفت: در صحیفه سجادیه 70 شرح بیان شده است.
وی با اشاره به دعای بیستم صحیفه سجادیه امام سجاد(ع) با عنوان مکارم الاخلاق، تصریح کرد: این دعا از دعاهای بسیار آموزشی و تربیتی است که هر انسانی به طور عام و هر مسلمانی که پیرو اهل بیت(ع) است، در آداب و کلیات به آن نیاز دارد.
وی هدف از بعثت پیامبر اسلام(ص) را مکارم الاخلاق دانست و خاطر نشان کرد: خداوند این خصوصیت والا را به پیامبر(ص) نسبت داده چرا که دارای مکارم الاخلاق است تا هم به مسلمین صفات والای انسانی را آموزش دهد و مردم هم آنها را در جامعه به کار گیرند.
حجت الاسلام آفرین آباده، با بیان اینکه امام صادق(ع) می فرماید مكارم اخلاق 10 چیز است، اضافه کرد: یقین، قناعت، صبر، شكر، حلم، حسن خلق، سخاوت، غیرت، شجاعت، جوانمردى از جمله این خصوصیات است و می فرماید همه مسلمانان نیز باید این صفات را داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه مکارم الاخلاق تشکیل شده از خلقیات والایی است که همه مسلمین باید دارای آن صفات باشند، عنوان کرد: عفو و بخشش از خطای دیگران، مواسات و همراهی کردن برادران دینی، حفظ مال و دارایی برادران دینی، ذکر خدا و… از جمله این صفات است.
وی با اشاره به اینکه همه ادعیه امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه درسی برای مسلمین است، افزود: یکی از ضروریات دین اسلام و همه ادیان این است که نیازها و خواسته های خود را از طریق دعا از خداوند بخواهیم و پیامبران در هر موقعی که نیاز و مشکلی داشتند اول به خداوند توجه می کردند.
امام جمعه ویس، با بیان اینکه همه دعاهای ما مستجاب نمی شود، اذعان داشت: عدم استجابت دعا دلایل مختلفی دارد، گاهی دعاهای ما بر خلاف نظام آفرینش است، گاهی دعاها به نفع و مصلحت ما نیست و گاهی به مصلحت مردم عام نیست.
وی با اشاره به اینکه برای استجابت دعا باید واسطه ای میان ما و خداوند باشد که یکی از آنها دعای صلوات است، یاد آور شد: در روایات بیان شده که نه تنها در ابتدای هر دعا بلکه در خاتمه آن نیز باید بر محمد و آل محمد(ص) صلوات بفرستیم.
وی با بیان اینکه خداوند در قرآن بر داشتن ایمان و عمل صالح تاکید کرده اند، ادامه داد: جایگاه ایمان قلب شماست و خداوند می خواهد قلب ما مملو از ایمان باشد؛ ایمان دارای سطوح و درجاتی است که با دعا و نیایش سنجیده می شود.
حجت الاسلام آفرین آباده، اظهار داشت: آن چیزی که امام سیدالساجدین زین العابدین(ع) در صحیفه سجادیه در قالب دعا بیان کردند معارفی هستند که ما باید بتوانیم آنها را در زندگی شخصی و اجتماعی خود پیاده کنیم و از آموزش ها و معارف آن بهره مند شویم.

امام حسين عليه السلام ، در سخنان ، خطابه ها و نامه هاى خود ، براى رفتار خويش ، اهدافى را بيان مى دارد.

برخى از اين اهداف ، در مرحله امتناع از بيعت با يزيد ، بازگو مى شود و برخى ، در مرحله حركت از مدينه به سمت مكّه و برخى ، در مرحله حركت از مكّه به سوى كوفه .
در بخش نخست ، امام حسين عليه السلام ، فسق يزيد و استحقاق بيشتر خود براى حكومت را مطرح مى كند. امام عليه السلام ، خطاب به فرماندار مدينه مى فرمايد :

أيُّهَا الأَميرُ ! إنّا أهلُ بَيتِ النُّبُوَّةِ ، وَ مَعدِنُ الرِّسالَةِ ، وَ مُختَلَفُ المَلائِكَةِ ، وَ مَحَلُّ الرَّحمَةِ ، وَ بِنا فَتَحَ اللّهُ وَبِنا خَتَمَ ، وَ يَزيدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ خَمرٍ ، قاتِلُ النَّفسِ المُحَرَّمَةِ ، مُعلِنٌ بِالفِسقِ ، مِثلى لا يُبايِعُ لِمِثلِهِ ، وَ لكِن نُصبِحُ وَ تُصبِحونَ ، وَ تَنتَظِرُ وَ تَنتظرُونَ ، أيُّنا أحَقُّ بِالخِلافَةِ وَ البَيعَةِ .

اى امير! ما خاندان نبوّت ، و معدن رسالت ، و محلّ آمد و شدِ فرشتگان ، و جايگاه رحمت هستيم . خداوند ، امور را با ما مى گشايد و با ما مى بندد ؛ و يزيد ، مردى فاسق ، باده گسار ، آدمكُش و اهل فسق و فجورِ آشكار است . همانند منى ، با كسى همانند او ، بيعت نمى كند ؛ ولى ما و شما ، صبح مى كنيم و منتظر مى مانيم ، تا معلوم شود كه كدام يك براى بيعت و خلافت ، شايسته تر است .

نام منبع : گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
پدید آورنده : محمد محمدی ری شهری

افزون بر هزار سال است که دست جامعة بشري از دامن پرتوهاي ظاهري آخرين پيشواي آسماني کوتاه است.
آن‌سان که پيش از اين نيز ياد شد، همزمان با اعلام غيبت آخرين پيشواي معصوم(عليه السلام)، برخي اين پرسش را مطرح کردند که امامي که غايب است چه فايده‌اي دارد؟ از اين رو روايات فراواني به روشني تمام، به اين پرسش پاسخ داده‌اند.

اين پرسش به طور عمده از طرف کساني مطرح مي‌شد که آگاهي چنداني از جايگاه امامت نداشتند. البته با بررسي شؤون امام معصوم(عليه السلام) و اين که چه مقدار از آن با غيبت و پنهان‌زيستي معطل مي‌ماند، مي‌توان پاسخ اين پرسش را تکميل كرد.
ترديدي نيست که آخرين حجت الهي در پردة غيبت است. حال به هر دليلي که امام غايب شده باشد، بخشي از فلسفة وجودي او در هالة پنهان‌زيستي قرار مي‌گيرد و مردم از او محروم مي‌شوند و آن، بخش مباشرت او در هدايت ظاهري و تشکيل حکومت و اجراي عدالت است؛ ولي هدايت معنوي و با واسطة او به وسيلة نمايندگان او براي بيان احکام و اجراي حکومت و عدالت به حال خود باقي است؛ همان‌گونه که در زمان ظهورش گاهي هدايت يا ولايت و فرماندهي بخشي را به نخبگان خود وا مي‌گذارد و مردم از آنان بهره‌مند مي‌شوند، در زمان غيبت نيز اين نمايندگي ادامه دارد و کار نمايندگان، کار امام معصوم است، چه اين که آن‌ها از جانب او نصب شده‌اند.
تفاوت بين زمان ظهور و غيبت، فقط از جهت محروم‌بودن مردم از درک حضور و مباشرت هدايت ظاهري و تصدّي امور است که اين به جهتي از جهات ـ چه بدانيم و چه ندانيم ـ واقع شده است و مسألة غيبت از مسايل روشن و يقيني معارف اسلامي است که رسول گرامي اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) از آن خبر داده است.
افزون بر هدايت معنوي امام، اصل وجود او هم حکمت و لطف است که در نظام حکيمانة الهي وجود او ضرورت دارد. از سخنان معصومان(عليهم السلام) به دست مي‌آيد كه نه فقط پديد آمدن مجموعة هستي، بلکه دوام نظام آفرينش، به واسطة وجود انوار مقدّس پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) و اهل بيت(عليهم السلام) بوده است؛ به گونه‌اي که استمرار وجود موجودات بدون وجود يکي از آن‌ها غير ممکن است.

صفحات: 1· 2· 3

چرا مذهب شیعه را مذهب جعفری می نامند؟

ما شيعيان معتقديم كه همه امامان از يك نور هستند و دانش آنها يكسان است. امام پيشين دانش‌هايي را كه از پدر خويش دريافت كرده بود، به فرزند خويش منتقل مي‌كرد و در مقام علم و فضيلت، هيچ امامي بر امام ديگر برتري نداشت.

هر كدام بنابر موقعيت زمان و مكاني كه داشت، وظايف خود را به انجام رساند، مثلاً در زمان حضرت علي(ع)، دوراني اقتضا مي‌كرد حضرت خانه‌نشين شود و در حكومت دخالتي نكند، اما در زماني ديگر با هجوم مردم براي بيعت، به امر حكومت اقدام نمود.سيدالشهدا براي حفظ دين، جان خود و يارانش را نثار كرد. بنابر اين تمام امامان(ع) الگوي زندگي ما انسان‌ها و شيعيان در اوضاع مختلف هستند و مذهب شيعه منتسب به همه آنها است.

اما اصطلاح مذهب جعفري، اشاره به روش شيعيان در مسايل فقهي و احكام ديني است، در مقابل مذاهب چهارگانه فقهي اهل سنت (حنفي، مالكي، شافعي و حنبلي)، همان گونه كه به شيعيان در مسايل اعتقادي و نوع حكومت و سياست، مذهب علوي يا علويون گفته مي‌شود. اما مذهب جعفري به جهت گسترش و كثرت روايات فقهي از امام صادق(ع) مي‌باشد. اگرچه امامان ديگر نيز در بيان احكام و معارف اسلام (تشيع) نقش داشته‌اند، اما تأثير آنها با توجه به موقعيت زماني شان از امام صادق(ع) كمتر بود. در عين حال كه دانش امام جعفر(ع) نيز از پدران بزرگوار به ايشان منتقل شده بود.

امامان معصوم(ع) در نشر و گسترش دانش‌هاي ديني كه مورد نياز مردم بود، از هيچ كوشش فرو گذار نمي‌كردند و در هر زماني كه فرصت را آماده مي‌ديدند، به اين امر اقدام مي‌كردند، اما با موقعيت زماني ويژه‌اي كه براي امام صادق(ع) فراهم آمد، حضرت بهتر توانست اين وظيفه مهم را به انجام رساند، به همين خاطر مذهب شيعه را مذهب جعفري مي‌نامند. مذهب تمام ائمه دوازده‌گانه،‌ همه يكي است و اين طور نيست كه هر يك مذهب خاصي داشته باشند، اما بعضي از ائمه(ع) در زمان بني اميه و بني عباس، اسير و زنداني و شهيد شدند و مسلمانان جرأت ارتباط با آنان را نداشتند.

ائمه معمولاً در اختناق شديدي به سر مي‌بردند و فرصت ارتباط با مردم و نشر احكام و تعاليم دين مقدس اسلام را نداشتند، مثلاً امام علي نقي(ع) و امام حسن عسكري را در وسط پادگاني جا داده بودند تا كسي از مسلمانان نتواند با آن حضرات در تماس باشد، به اين جهت مسلمانان نتوانستند معارف را از آنان دريافت كنند، ولي در زمان حضرت امام جعفر صادق(ع) و مختصري از زمان پدر بزرگوارشان امام محمد باقر(ع) اين رعب و اختناق كم شد، كه به اين جهت بود كه بني عباس و بني اميه سرگرم نزاع‌هاي سياسي بودند تا بتوانند خلافت را به دست آورند.

در اين مدت امام جعفر صادق(ع) توانستند آشكارا تعليم و تدريس داشته باشند و شاگردان حضرت به چهار هزار نفر رسيد. در كتب تاريخي ذكر كرده‌اند: در كوفه و بغداد راويان حديث آن حضرت بيش از هفتاد هزار نفر بودند، از اين رو بيشتر معارف از طريق آن حضرت صادر گشته، بنابر اين مذهب شيعه اثناعشري را جعفري مي‌نامند.

افزون بر اين نكات و عوامل ذيل در نام‌گذاري شيعه به شيعه جعفري دخالت داشته است: 1ـ چهره شاخص و سرشناس حضرت ميان تمام فرق‌ها و گروه‌هاي مسلمان. 2ـ عنوان “مذهب جعفري” شيعيان پيرو مكتب فقهي اهل بيت را از شيعه زيديه كه از فقه اهل بيت پيروي نمي‌كنند، جدا مي‌سازد.

منبع: مرکز پاسخگویی به سوالات دینی http://www.askdin.com