مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

عنوان  پایان نامه: بررسی ادله فقهی ممنوعیت و مشروعیت تلقیح مصنوعی

استاد داور
حجة الاسلام والمسلمين دکتر محمد روحي

استادراهنما
سرکارخانم خدابنده لو

محقق
زهرا خدابنده لو

تابستان 93

چکیده
تلقیح مصنوعی موضوعی است که در علوم فقهی ،تفسیری ، اجتماعی و…. قابل بررسی است که در این نوشتار با رویکرد فقهی به آن پرداخته می شود .این تحقیق با هدف بنیادی به صورت توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات اسناد و مدارکی می باشد که به شیوۀ متنی و کتاب خانه ای جمع آوری شده است .
تلقیح مصنوعی عبارت است از آبستن کردن زن با ریختن منی مرد در رحم او با آلات پزشکی، بدون عمل مقاربت و نزدیکی .از آن جایی که ناباروری یک مسئلۀ فراگیر است و بسیاری از خانواده ها را رنج می دهد ، علم پزشکی در صدد حل این این مشکل برآمده و راه حل هایی را ارائه کرده که یکی از آن ها تلقیح مصنوعی است ولی با توجه به این که در دین مبین اسلام برای ازدواج و بارداری چارچوب هایی قرار داده شده و باروری از طریق غیر شوهر نا مشروع و حرام است ، ضرورت پرداختن به این مسأله پر رنگ تر می شود . عدّه ای از فقها به صورت مطلق حکم به حرمت داده و عده ای هم به صورت مشروط که فقط تلقیح با بیگانه را حرام می دانند . از آن چه گذشت می توان چنین نتیجه گرفت که اکثر دلایل و مستنداتی که در مقام اثبات ممنوعیت تزریق اسپرم بیگانه در رحم زن و تلقیح مصنوعی زن ارائه گردید، برای اثبات آشکار و قطعی مدّعی کافی به نظر نمی رسد ولی در مجموع با توجه به دلایل مزبور و مفاد آیات و روایات می توان گفت بدون تردید عمل تلقیح مصنوعی زن با اسپرم بیگانه ، جایز نیست.به هر حال ، هیچ فقیهی ، حتی اگر به دلیل وسند قطعی و یقین آور بر ممنوعیت تلقیح مصنوعی دست نیافته باشد ،به نظر نمی رسد جرأت کرده و به مجاز بودن این کار فتوا دهد . بنابراین راهی به جز احتیاط پیش روی نمی ماند که احتیاط راه نجات و رستگاری است و خداوند به حقایق احکام خود آگاه تر است .
کلید واژه ها : تلقیح ، مصنوعی ، ادله ، اسلام، ممنوعیت ، مشروعیت .