مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

استاد راهنما: سركار خانم لطيفي

استاد ارزياب: سركار خانم نيكوبرش

محققان: زينب صالحي – مرضيه احمدي

تاريخ دفاع: بهار 1386

چكيده

انسان فطرتاً موجودي اجتماعي است و نياز به جامعه را احساس مي كند. زندگي اجتماعي، احترام به قوانين و برقراري روابط سالم با يكديگر را مي طلبد، كه اين اصل بايد در دوران كودكي بنا نهاده شود. با اين وجود، مشكلات عديده اي اجتماعي برخي افراد جامعه،‌حاكي از عدم رشد آن ها در اين زمينه مي باشد.

به همين منظور اين رساله ، رشد اجتماعي كودك را بر اساس موازين اسلامي مورد بحث و بررسي قرار مي دهد تا از بسياري مشكلات فردي و اجتماعي در بزرگ سالي پيش گيري شود.

براي رسيدن به اين هدف مهم در درجه اول بايد نيازهاي طبيعي و اساسي كودكان از قبيل: محبّت، بازي، تشويق و … را بشناسيم و به آن ها بپردازيم؛ زيرا عدم توجه به اين نيازها ممكن است باعث حقارت نفس و بسياري مشكلات روحي و شخصيتي ديگر شود و اين مغاير با هدف ما، كه رشد اجتماعي كودك است، مي باشد. در مرحله ي بعد بايد موانع و آفت هاي رشد اجتماعي مطلوب كودك كه مي تواند كم رويي، ترس، اضطراب و … باشد، شناسايي و با يافتن علل و راهكارهايي رفع مي گردد.

والدين نقش بسيار مهمي در رشد اجتماعي كودك شان دارند كه با انجام وظايف خود در اين زمينه آينده كودك و جامعه را در برقراري روابط سالم و صحيح اجتماعي تضمين مي كنند.

در اين تحقيق روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي بوده و به صورت توصيفي و كاربردي ارائه مي گردد.

كليد وا‍ ژه : رشد، رشد اجتماعي، كودك، خانواده، مدرسه و ….