مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

عنوان پايان نامه: نقش دعا در تربيت انسان در آيات و روايات
استاد داور : سركار خانم نيکوبرش
استاد راهنما: سركار خانم صفري
محقق
الهام حسيني پور
بهار 1391
چكيده
موضوع دعا در تربيت مرتبط با علومي چون علم اخلاق، تفسير، جامعه شناسي، روان شناسي وعلوم انساني و… مي باشد كه در اين رساله با رويكردي اخلاقي به آن پرداخته شده است. دعا وسيله ي برقراري هر گونه رابطه ي معنوي با خدا و توجه قلب و تعلق روح به ذات اقدس اوست كه خود عامل شايستگي بيشتر انسان براي درك فيض الهي است تا با شكوفايي استعدادهاي دروني، زمينه هاي تربيت معنوي او فراهم شود.
مضامين عرفاني و حكمت آموز دعاها با اتصال انسان به مبدأ كمال و دعوت به تعقل و تفكر، شخصيت آدمي را تحت پرورش عقلاني قرار داده و او را خداشناس و خودآگاه مي گرداند. آن گاه مجاهدت هاي علمي و عملي با هواهاي نفساني، تزكيه نفس و حجاب ها را كنار زده، محبت خداوند و به تبع آن محبت اهل بيت عليهم السلام در قلبش شعله ور گشته و توفيق بيشتري براي بندگي و تقرب به خدا مي يابد.
لذا ضروري است براي اينكه انسان بتواند با قدرت نا محدود ارتباط بر قرار كند آرامش دايمي در قلب
خود ايجاد كند بايد در اين مو ضوع پژوهشي صورت گيرد كه با دعا از سويي منجر به عظمت روح و عزت نفس شده و از سوي ديگر با بهبود رفتار اجتماعي تحكيم پيوندهاي اجتماعي شود.اين نوشتار با هدف كاربردي و با روش توصيفي تحليلي بوده وجمع آوري مطالب به صورت متني وكتابخانه اي صورت گرفته و در چهار فصل تنظيم گرديده است.
كليدواژه: دعا، تربيت، معنويت، كمال، قرب، آرامش.