انتظار مهدي (عج الله)
تومی آيـي وانتــظـاراز لغت نامه هاپـاک میشود!
سالهاست كه به اميد آمدنت چشم به آسمان دو خته ايم و ذره ذره جان و دل را به فرياد« العـجـــل» سپرده ايم با آن كه نواي« اين بقيــه الله» سينه را مي سوزاند قلب را به ناله «الغــوث»" اميد تپيدن داده ايم و چشم هايمان را با نور «ادركنی» مزين ساخته ايم.
اي عاشقانه ترين ترانه هستي! من فصل ناله و دردم. با شعر انتـظار تو;
همه هست آرزويـم كه ببينم از تو رويـي
چه زيان تو را كه من هم بـرسم به آرزويـي
كاش كه خدا عنايتي كند و تو زودتر از زود بيـايي….
تا دگر بر دل زنگار گرفته ننويسيم اين جمـعه هم گذشت، مـولايم و آقـايم چرا نيـامـدي…؟
در نيمه شعبان سال 255 هجري قمري تحولي شگرف در عالم خلقت روي داد
و آخرين نور،از انوار بلند مرتبگان عالم وجود،از عرش خدا بر فرش زمين فرود آمد
تا اين كره خاكي را مهبط فرشتگان و محل عروج صالحان كند.
اين سفر عرشي،چهاردهمين سفري بود كه با انجام آن سلسله سفرهاي اسماني به پايان رسيد
و اين بار طاووس بهشت با همه زيبايي ها و شكوهي كه داشت از بام عرش الهي پر كشيد
و براي ماموريتي عظيم بر بام خانه آدميان نشست تا دامن زمين را جايگاه پرواز آنان سازد.
اين نور الهي،
همان كسي بود كه تمام انبياء و اولياء خدا در همه لحظه هاي تاريخ،انتظار او را مي كشيدند.
اي ذخيره الهي!
چه مقام رفيعي داري كه پيامبر بزرگي چون موسي آن را از خدا طلب مي كند.
گويا او آگاهي يافت كه چگونه زمين را به ذكر و نور خدا آباد مي كني
و چگونه احكام الهي را در همه جاي آن جاري مي سازي
و قسط و عدل كه آرزوي بر زمين مانده همه انسان هاي وارسته بوده است
را در سراسر زمين تحقق مي بخشي؛از اين رو درخواست كرد كه اين توفيق عظيم نصيب او شود.
لقب مشهور او مهدي و القاب ديگر او:
قائم
حجت
منتظر
خلف صالح
صاحب الزمان مي باشد
اما نام و كنيه او،نام و كنيه رسول خدا(ص) است.
اسم پيامبر(ص)،محمد و كنيه او ابولقاسم است و همين نام و كنيه براي حضرت مهدي(عج) است
و خواندن دعاهايي كه درباره آن حضرت وارد شده مانند:
دعاي عهد،
دعاي ندبه،
دعاي« اللهم كن لوليك»،
دعاي «اللهم عرفني نفسك»،
زيارت نامه آل يس،
صلوات
و بسياري ديگر….
.jpg)
