16 شهریور 1394 توسط مدرسه علمیه امام حسن مجتبی(ع)
آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند.
آدم های متوسط درباره چیز ها سخن می گویند.
آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند.
آدم های بزرگ درد دیگران را دارند.
آدم های متوسط درد خودشان را دارند.
آدم های کوچک بی دردند.
آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند.
آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند.
آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند.
آدم های بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند.
آدم های متوسط به دنبال کسب دانش هستند.
آدم های کوچک به دنبال سواد هستند.
آدم های بزرگ سکوت را برای سخن گفتن بر می گزینند.
آدم های متوسط گاه سکوت را برای سخن گفتن ترجیح می دهند.
آدم کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت ساز خود می گیرند.