مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

چراغ فروزان هدایت

سلام بر نور، بر روشنایی، بر دهمین خورشید!
سلام بر تابناک‌ترین ودیعه الهی در زمین، بر مجد و شرافت، بر پاکی و عزت!
سلام بر او که یادگار فضیلت و پارسایی، سخاوت و پاکیزگی بود!
نخل‌های هدایت از برکت دستانش ثمربخش بود و سَحَر از دیدن قامت زیبایش تبسم بر لب داشت.
دست‌های حاجتمندان، بی آنکه سرشار باشند، از درگاهش دور نمی‌شد و همگان در برابر شکوهش فروتن بودند.
باران رحمت آگاهی را بر سر و قلب مردمان جاری می‌کرد و مؤمنان از پیشگاه همتش نیرو می‌گرفتند.
آن گاه که ناباوران و دشمنان به شکستن قد است و شکوهش می‌اندیشیدند، خود، می‌شکستند و فرو می‌ریختند!
او خواب تاریک دلان را برمی آشفت و پرچم توحید را در بلندترین قله های حیات برمی افراشت
او خواب تاریک دلان را برمی آشفت و پرچم توحید را در بلندترین قله های حیات برمی افراشت.
او چراغ فروزان هدایت بود و یاور و راهنمای همیشه امت؛ کتاب دانایی و پارسایی و زهد را به هم درآمیخته بود و از مدینه تا سامرا، نور و روشنایی ریخته بود.
میلاد خجسته و پرفروغش مبارک باد!