مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

عنوان پایان نامه: اصول و مصادیق اخلاق آموزش درحوزه های علميه از ديدگاه آيات و روايات
استاد راهنما: سركار خانم طاهره لطيفی
استاد داور: حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای علی اکبر رضايی
پژوهشگر: فائزه ندر محمّدی
شهريور 1394

چکیده
امر تعلیم و تعلّم در اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است و کمال و تمامیت شخصیت انسان براساس دانش و بینش او استوار است ولی باید دانست که هر علم و دانشی ضامن قرب انسان به خدا نمی گردد بلکه برای تحصیل علم شرایط و ضوابطی وجود دارد . هدف غایی در تعلیم و تربیت، انسان سازی است . اول معلم عالم خداوند است که آفریننده ی انسان ها و پرورش دهنده جهانیان است و رسالت معلم ، امر خدایی است لذا استاد و شاگرد باید به تصیفه ها و پالایش دل از آلودگی ها و داشتن خلوص نیت مجهز شوند و برای تحصیل علم نافع ، همت والا داشته باشند . استاد باید نسبت به کارش ایمان داشته باشد ، باید با شناخت روحیات مختلف شاگردان در آن ها تکاپو و روحیه ی تفکر خلاق ایجاد کند . ویژگی هایی از قبیل داشتن نشاط و شادابی ، احترام ، قاطعیت و … را در خود تقویت کند تا بتواند کلاس خوبی را اداره کند . این پژوهش به ویژگی هایی از قبیل : برحذر بودن شاگرد از معاشرت های نادرست ، اهتمام ورزیدن به درس و شیوه های موثر در یادگیری ، انتخاب استاد و معیارهای آن، حفظ حریم استاد و کلاس و تحمل سختی ها و مشقت ها در طی پیمودن مسیر می پردازد. و در آخر احترام متقابل را حفظ نموده و با ایجاد نشاط در کلاس ، تحصیل علوم دینی را آسان نماید. تنبیه نادرست ،عدم حفظ نشاط کلاس در ارتباطات بین معلم و متعلم گاهی تنش هایی ایجاد می کند که منجر به حریم شکنی می گرددکه جداً باید از آن ها پرهیز نمود و آفت های دیگر مثل تنبیه و تشویق بی جا، عدم نشاط در کلاس و … سبب افت تحصیلی می گرددکه لازم است با تدبر استاد و بصیرت و درایت او از تهدید ها به عنوان فرصت استفاده شود تا با شادابی و جوی سالم و با عدالت و انصاف به کسب علوم الهی پرداخته شود .