مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

استاد  داور: سركار خانم نيكو برش

استاد راهنما: سركار خانم رضايي سرشت

محقق: زهرا هداوند

تاريخ دفاع: بهار1388

چکيده

انسان به عنوان يک موجود اجتماعي از همان بدو تولد گرايش های اجتماعي از خود نشان مي دهد. نياز به کسب حمايت و امنيت، شايد اولين نشانه هاي نيازمندي فرد به عوامل بيروني است. بشر محتاج با فعاليت هاي پي گير خويش مي کوشد تا خلاءهاي خود را پر کند و حوايجش را برآورد، و اين امکان پذير نيست جز اين که به دسته اي بپيوندد و از جمعيتي رشته ي پيوند بگسلد تا به اين وسيله از دسته اي بهره گيرد و زيان دسته ي ديگر خود را برهاند. و بالاخره شخصي که قدرت پر کردن خلاءهاي خود را دارد به راحتي به زندگي خود ادامه مي دهد.

اما گروهي نه تنها خلاء خود را پر نمي کنند بلکه بر خلاء هاي خود مي افزايند  و منجر به بروز حوادث جبران ناپذيري مي شود. اين حوادث در علوم جامعه شناسي به ناهنجاري تعبير شده و در فرهنگ اسلام به نام فساد معرفي شده است. به طور کلي فساد يک معني بسيار وسيع دارد که بزرگ ترين جنايات هم چون جنايات فرعون و ساير جباران، و کارهاي کمتر از آن را و حتي گناهاني هم چون کم فروشي و تقلب در معامله را شامل مي شود، و البته با توجه به معناي وسيع فساد که هر گونه خروج از حد اعتدال را شامل مي شود، اين وسعت کاملاً قابل درک است.

راه کارهاي ديني کنترل اجتماعي، همواره آثار چشم گير خود را د ر زمينه ي مهار کج روي ها بر جاي نهاده و توجه متفکران علوم اجتماعي را به خود جلب کرده است. بنا بر اين خداوند عليم و حکيم دستورها و قوانين خواصي را بيان فرموده است تا افراد جامعه بر يک ديگر نظارت کنند قرآن، اين برنامه سعادت بخش فساد را مورد بررسي قرار داده و برنامه هاي مهار آن را به انسان معرفي کرده است. در اين نوشتار شيوه جمع آوري اطلاعات به صورت کتاب خانه اي و روش تحقيق به صورت توصيفي است که در چهار فصل ارائه شده است.

کليد واژه: افساد، مفسده، اجتماع، ناهنجاري.