مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

در ایام متوکل عباسی زنی ادعا کرد که من حضرت زینب هستم و متوکل به او گفت: تو زن جوانی هستی و از آن زمان سالهای زیادی گذشته است.

آن زن گفت : رسول خدا در من تصرف کرد و من هر چهل سال به چهل سال جوان می شوم. متوکل، بزرگان و علما را جمع کرد و راه چاره خواست.

متوکل به آنان گفت: آیا غیر از گذشت سال، دلیل دیگری برای رد سخنان او دارید؟ گفتند: نه.

آنان به متوکل گفتند : هادی علیه السلام را بیاور شاید او بتواند باطل بودن این زن را روشن کند.

امام علیه السلام حاضر شد و فرمود: این دروغگو است و زینب سلام الله علیها در فلان سال وفات کرده است.

متوکل پرسید : آیا غیر از این، دلیلی برای دروغگو بودن هست؟

امام علیه السلام فرمود: بله و آن این است که گوشت فرزندان فاطمه سلام الله علیها بر درندگان حرام است. تو این زن را به قفس درندگان بینداز تا معلوم شود که دروغ می گوید.

متوکل خواست او را در قفس بیندازد، او گفت: این آقا می خواهد مرا به کشتن بدهد، یک نفر دیگر را آزمایش کنید. برخی از دشمنان امام علیه السلام به متوکل پیشنهاد کردند که خود امام علیه السلام داخل قفس برود.

متوکل به امام عرض کرد: آیا می شود خود شما داخل قفس بروید؟! نردبانی آوردند و امام علیه السلام داخل قفس رفت و در داخل قفس شش شیر درنده بود.

وقتی امام علیه السلام داخل شد شیرها آمدند و در برابر امام علیه السلام خوابیدند و امام علیه السلام آنها را نوازش کرد و با دست اشاره می کرد و هر شیری به کناری می رفت.

وزیر متوکل به او گفت : زود او را از داخل قفس بیرون بیاور و گرنه آبروی ما می رود.

متوکل از امام هادی علیه السلام خواست که بیرون بیاید و امام علیه السلام بیرون آمد. امام فرمود : هر کس می گوید فرزند فاطمه (سلام الله علیها) است داخل شود.

متوکل به آن زن گفت : داخل شو. آن زن گفت : من دروغ می گفتم و احتیاج، مرا به این کار وا داشت و مادر متوکل شفاعت کرد و آن زن از مرگ نجات یافت.

منابــع :

- بحار الانوار ج ۵۰ ص ۱۴۹ ح ۳۵ چاپ ایران.

- منتهی الامال ج ۲ ص ۶۵۴ چاپ هجرت

یکی از بهترین طرق تربیت و سازندگی، ارائه الگو است. زیرا زبان الگو، زبان عمل است نه صرف حرف و گفتار. لذا تأثیر آن بسیار عمیق تر و ماندگارتر از موعظه و نصحیت کلامی است. دین مبین اسلام نیز الگوها و شاخص های انسانی والا و متعالی را به بشریت ارائه نموده است و انسان ها را به پیروی از سیره عملی آنان، دعوت کرده است. حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها به عنوان گرامی ترین بانوی نظام هستی، یکی از شاخص ترین اسوه های معرفی شده توسط مکتب اسلام می باشد. در این مجال کوتاه سعی داریم گوشه ای از ظرائف شخصیتی این بانوی مجلل را مورد بررسی قرار دهیم.

سوال زن مُدرن از یک مکتب
در حدیثی نقل شده است که امیرالمومنین علیه السلام از حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام پرسیدند؛ چه روش و سیره ای برای زندگانی بانوان بهتر است؟ حضرت زهرا علیهاالسلام در پاسخ فرمودند: «خَیْرٌ لِلنِّسَاءِ أَنْ لایَرِیْنَ الرِّجَالَ وَ لَایَرَاهُنَّ الرِّجَالُ؛ برای زنان بهتر است كه مردان نامحرم را نبینند و مردان نامحرم نیز ایشان را نبینند.»
امیرالمومنین علیه السلام این کلام صدیقه کبری علیهاالسلام را برای پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کردند و حضرت در تایید و ابراز خرسندی از پاسخ دختر مکرّمشان، فرمودند: «إِنّماَ فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّی؛ به راستی كه فاطمه پاره ای از وجود من است.» (1)
شاید برای عده ای این سوال پیش بیاید که این شیوه و سیره مورد تأیید حضرت فاطمه علیهاالسلام چگونه می تواند برای دختران و زنان جامعه امروز ما الگو و اسوه قرار بگیرد. ممکن است برخی خیال کنند که لازمه کلام حضرت زهرا علیهاالسلام این است که زنان و دختران باید همه فعالیتهای اجتماعی را رها کنند و در کنج خانه خود بنشینند. عده ای هم با مشاهده این گونه روایات مدعی می شوند که اینگونه تعالیم، مناسب زنان چهارده قرن پیش است نه زن مدرن امروزی.
با توجه به اینکه ممکن است از این روایت سوء برداشت هایی بشود، لازم می دانیم به فراخور فرصت و مجال محدود در این مقاله، شرح و توضیحی اجمالی از این روایت بیان کنیم. به همین منظور در ابتدا مقدمه ای را ذکر می کنیم.
اولاً، الزام حقوقی و قانونی وجود ندارد که زن به گونه ای زندگی کند که هیچ نامحرمی او را نبیند. ثانیاً، این بهتر بودن، همیشگی و همه جایی نیست زیرا بررسی سیره خود حضرت صدیقه کبری علیهاالسلام نشان می دهد که در برخی مواقع، زن نه تنها بهتر است بلکه به عنوان یک وظیفه دینی، باید وارد عرصه جامعه بشود.

دو عرصه کلیدی برای سعادت انسان
همیشه و در طول تاریخ بشریت، یکی از محورهای اساسی اندیشه بشری، شناخت انسان بوده است. این مسأله، دانشمندان فراوانی را در رشته های علمیِ مختلف به خود مشغول ساخته و عقول و اذهان آنان را برای یافتن زوایای وجودی این موجود و بالتبع ارائه نسخه متناسب، به تکاپوی شدیدی واداشته است. در آموزه های ادیان آسمانی، به ویژه اسلام، پس از خدا، «انسان» اساسی ترین محور به شمار آمده و آفرینش جهان، فرستادن پیامبران و كتابهای آسمانی، برای رسیدن او به سعادت نهایی اش صورت گرفته است.
دین اسلام، به عنوان کاملترین ادیان، همه ابعاد وجودی انسان و کلیه صحنه های زندگی بشر را که در آنجا نیازی به هدایت و راهنمایی وحی وجود دارد، تبیین کرده است. در این میان، دو عرصه حقوق و اخلاق به جهت اهمیت فوق العاده آنها در تعلیم و تربیت انسان و همچنین تنظیم روابط و رفتارهای اجتماعی وی، بخش عمده ای از آموزه ها و تعالیم اسلامی را به خود اختصاص داده است. با توجه به اینکه احکام و مسائل اسلامی، در هر حیطه ای، خصوصیات و مؤلفه های خاص خود را دارد و عدم توجه به آنها می تواند سبب ایجاد اشکالها و ابهامهایی در گستره معارف دینی بشود، لذا ضروریست که در ابتدا، مرز بین دو عرصه حقوق و اخلاق به طور دقیق، مشخص گردد.
مرز بین حقوق و اخلاق
در میان اندیشمندان، بحثهای طولانی و مفصلی در تعریف حقوق و اخلاق و همچنین تفاوت بین این دو، انجام شده است ولی ما حصل همه این مباحث را می توان به طور خلاصه این گونه بیان کرد که:
حقوق و احکام حقوقی عبارتست از مجموعه ای از قوانین که از سوی مرجعی معتبر و قانونی وضع شده است و از طریق اهرمهایی که در اختیار دارد ما را به انجام یا ترک کاری ملزم می کند و در صورت تخلف، دیگران حق دارند از شخص متخلف به مراجع قانونی شکایت کنند.
اما اخلاق و احکام ارزشی، عبارت است از مجموعه قواعد و هنجارهایی که در راه رسیدن انسان به کمال مطلوب، کارساز و مؤثر می باشد. احکامی که گرچه تکلیف آور نیستند ولی رعایت آنها در تکامل روح آدمی تأثیر مستقیم دارد. (2)
ممکن است برخی خیال کنند که لازمه کلام حضرت زهرا علیهاالسلام این است که زنان و دختران باید همه فعالیتهای اجتماعی را رها کنند و در کنج خانه خود بنشینند. عده ای هم با مشاهده این گونه روایات مدعی می شوند که اینگونه تعالیم، مناسب زنان چهارده قرن پیش است نه زن مدرن امروزی.
ذکر نمونه ها و مثال هایی که مرتبط با موضوع این مقاله نیز هست، به فهم مطلب بیشتر کمک می کند:
به عنوان مثال، پرداخت مخارجِ ضروری و مطابق با شأن زن، یك واجب حقوقی بر مرد است كه در صورتِ تخلف مرد، زن می تواند از او به دادگاه شكایت كند؛ اما توسعه در وضعیت معاش خانواده و خرید هدیه برای همسر و یا اعضای خانواده، توصیه ای ارزشی و اخلاقی است. تمكین زن در مقابل مرد، یك واجب حقوقی است؛ اما زینت و خودآرایی زن برای شوهر، یك فضیلت اخلاقی است. حجاب و پوشش مناسب برای بانوان یك واجب شرعی است؛ اما حجاب با چادر، یك ارزش اخلاقی است. اینكه در روایات، یكی از بزرگترین عبادتهای زن، اطاعت و انقیاد كامل او در مقابل شوهر معرفی می شود، به فضیلت و ارزشی اخلاقی نظر دارد؛ نه به حكمی حقوقی و قانونی. (3)
پاسخ مکتب به زن مُدرن
با توجه به این مقدمه و همچنین دقت در الفاظ روایت نقل شده از حضرت فاطمه علیهاالسلام مشخص می شود که مراد حضرت صرفاً بیان یک وظیفه اخلاقی است نه حقوقی. تعبیر ایشان این است که «خَیْرٌ لِلنِّسَاءِ» یعنی برای زنان بهتر است. پس اولاً، الزام حقوقی و قانونی وجود ندارد که زن به گونه ای زندگی کند که هیچ نامحرمی او را نبیند. ثانیاً، این بهتر بودن، همیشگی و همه جایی نیست زیرا بررسی سیره خود حضرت صدیقه کبری علیهاالسلام نشان می دهد که در برخی مواقع، زن نه تنها بهتر است بلکه به عنوان یک وظیفه دینی، باید وارد عرصه جامعه بشود.
پی نوشت:
1. بحار الانوار ج37 ص 69
2. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه رجوع کنید به کتاب حقوق و سیاست در اسلام نوشته آیت الله مصباح یزدی، ص 21
3 .از جهت فقهی و حقوقی ، زن تنها در خروج از منزل و ورود دیگران به منزل، در حد عرف باید تابع خواسته شوهرش باشد و حتی در مواردی همانند انجام تکالیف دینی؛ مثل حج واجب و یا انجام مداوا یا در صورتیکه ماندن در خانه ضرر جانی، بدنی و شرافتی، برای زن داشته باشد، تبعیت از خواسته شوهر لزومی ندارد.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی استاد حسین انصاریان

محدوده دو دهه فاطمیه را بیان فرمایید و همچنین برگزاری مراسم جشن عقد و عروسی و امثال آن در این مدت چگونه است؟ اینکه سه فاطمیه داریم آیا بر اساس سند های شیعی می باشد یا خیر؟

حضرت آیت الله مکارم شیرازی به چند پرسش درباره فاطمیه و برخی مباحث پیرامون آن پاسخ داده اند. پاسخ به شبهاتی پیرامون ایام فاطمیه و شهادت حضرت زهرا (س ) از جمله این پرسش هاست.

تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) در منابع

سوال: اینکه سه فاطمیه داریم آیا بر اساس سند های شیعی می باشد یا خیر؟ اینکه می گویند دهه فاطمیه 45 روزه ای نداریم چقدر صحت دارد؟ معیار شروع دهه فاطمیه چه زمانی است؟ قبل از شهادت یا بعد از روز شهادت شروع می شود؟

پاسخ: در مورد سالروز شهادت حضرت زهرا (س) دو روایت است یکی اینکه ایشان 75 روز بعد از رحلت پیغمبر اکرم (ص) به شهادت رسیدند که می شود 13 جمادی الاول و دیگری اینکه 95 روز بعد از رحلت پیغمبر به شهادت رسیدند که می شود 3 جمادی الثانی و طول این 20 روز را ایام فاطمیه نامیده اند.

حدود ایام شهادت حضرت زهرا (س)

سوال: احتراماً محدوده دو دهه فاطمیه را بیان فرمایید و همچنین برگزاری مراسم جشن عقد و عروسی و امثال آن در این مدت چگونه است؟
پاسخ: سه روز 13 و 14 و 15 جمادی الاول و سه روز 1و 2 و 3 جمادی الثانی بنابر معمول به «فاطمیه» اختصاص دارد ولی در بین این دو برگزاری مراسم عقد و عروسی (با رعایت تمام موازین شرعی) مانعی ندارد.

پوشیدن لباس مشکی و عزاداری برای حضرت فاطمه زهرا(س)

سوال: آیا پوشیدن لباس سیاه در ایام شهادت حضرت زهرا(س) با توجه به کراهت لباس سیاه جایز است؟ آیا برپائی مراسم عزاداری در ایام فاطمیه با توجه به مخالفت برخی دستگاههای کشور جائز است؟ آیا در خانه حضرت زهرا (س) را آتش زدند یا شهادت ایشان طبق گفته برخی افسانه است؟
پاسخ: 1- با توجه به این که پوشیدن لباس مشکی در ایام شهادت حضرات معصومین نوعی تعظیم شعائر الهی محسوب می شود کراهت ندارد.
2- هرگاه مراسم به شکلی برگزار گردد که باعث تفرقه صفوف مسلمین نگردد هیچ کس نباید مانع آن گردد و کسانی که مانع برگزاری می شوند تصورشان این است که بعضی از عزاداران شعارهای تندی بر ضد اهل سنت می دهند که در این شرایط باعث تفرقه است.
3- آن حضرت به مرگ طبیعی از دنیا نرفتند. اسناد این سخن را در کتاب یورش به خانه وحی به نقل از کتابهای اهل سنت آورده ایم.

تعبیر سیدة النساء العالمین برای حضرت زهرا(س)

سوال: چرا ما حضرت فاطمه زهرا(س) را سیده النساء العالمین می‌دانیم؟ چرا که در قرآن از او نامی نیامده است در حالیکه در قرآن از حضرت مریم به این عنوان یاد شده است و ما او را منحصر به زمان خودش می دانیم؟
پاسخ: این تعبیر در برخی از روایات آمده است و سوره هل أتی و کوثر در واقع در شأن آن بزرگوار است و همچنین آیه تطهیر و مباهله.

منبع: شبستان

در حرم مطهر حضرت معصومه(س) و زیر گنبد آن حضرت پنج تن دیگر از امامزادگان و سایر بانوان مدفون هستند.

صدای شیعه: حضرت فاطمه معصومه(س) در اول ذیقعده سال 173 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد و در سن 28 سالگی در دهم ماه ربیع الثانی سال 201 در قم وفات یافت. القاب این بانوی بزرگوار طاهره، حمیده و برّه، رشیده، تقیّه،کریمه اهل بیت و عالمه آل طه و… است.

در حرم مطهر حضرت معصومه و زیر گنبد آن حضرت پنج تن دیگر از امامزادگان و سایر بانوان مدفون هستند که عبارتند از:

1. میمونه، دختر موسی مبرقع: میمونه نوه امام جواد(ع) است.

2. ام محمد دختر موسی مبرقع: ام محمد نوه امام جواد(ع) است.

3. ام قاسم دختر کوکبی: از نوادگان امام سجاد.

4. ام حبیب: کنیز ابوعلی نوه امام رضا (ع) است.

5. ام اسحاق: کنیز محمد بن موسی مبرقع است.

با توجه به اینکه ابوعلی از تبار امام هشتم و از سادات جلیل القدر بود و در روز یکشنبه سوم ربیع الاول 315 هجری قمری در قم درگذشت در کنار محمد بن موسی مبرقع دفن شد، در خیابان آذر قم.

محمد بن موسی مبرقع به سال 296 در قم وفات کرد.

و در قرن سوم هجری دو قبّه به جای گنبد بود که در یکی از قبّه‎ها حضرت معصومه(س) و ام محمد و ام اسحاق مدفون بودند.

و در قبّه دومی ام حبیب، ام قاسم، و میمونه مدفون بودند که بعداً‌ به صورت یک گنبد درآمده و همه این بزرگواران در زیر گنبد فعلی مدفون هستند.

محدث قمی می‎گوید: زینب و ام محمد و میمونه دختران امام نهم حضرت جواد (ع) در بقعه حضرت معصومه(س) مدفون هستند.

شبهه : چرا علی(ع) نرفت درب منزل را باز کند؟

شبهه ای مطرح می‌‌کنند مبنی بر اینکه: اگر حضرت علی(ع) در خانه حاضر بود چرا حضرت زهرا(س) درب منزل را باز کرد تا آن حادثه اتفاق افتد در حالی که باز کردن در توسط زن در صورت حاضر بودن مرد در منزل، خلاف غیرت مردان خصوصا مردان عرب است.

پاسخ:

اولاً) «ابن عساکر» در جلد 42 کتاب «تاریخ دمشق» ص 470 آورده است که:

پیامبر(ص) در خانه نشسته بود که در زدند و ایشان به ام سلمه گفتند: «یا أم السلمة قومی فافتحی له» یعنی: «ای أم سلمه! برخیز و در را باز کن».

ثانیاً) در جلد 44 همین کتاب صفحه 35 آمده است که: عمر بن خطاب آمد و دقّ الباب کرد، پیغمبر خانه بود ولی به حضرت خدیجه(س) فرمود: «افتحی یا خدیجة» یعنی: «ای خدیجه در را باز کن».

ثالثاً) در جلد اول کتاب «احتجاج طبرسی» ص 292 آمده است که: روزی پیامبر(ص) در خانه نشسته بودند که امیرالمؤمنین علی(ع) در زدند و پیامبر(ص) به عایشه فرمود که: «افتحی له الباب» یعنی: «در را برای او(علی) باز کن». حال آیا علمای وهابی غیرتمندتر از پیامبرند؟!

رابعاً) طبق آنچه ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنة» نوشته است، کسی در منزل را باز نکرد؛ بلکه مهاجمان به زور وارد خانه حضرت(س) شدند.

خامساً) قرآن کریم در آیه 27 سوره نور می‎‌‌فرماید: «یا أیها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوتا غیر بیوتکم حتی تستأنسوا» یعنی بدون اجازه به خانه کسی وارد نشوید.

و در جای دیگر می‎فرماید: «یا أیها الذین آمنوا لاتدخلوا بیوت النبی إلا أن یؤذن لکم».

از سوی دیگر «سیوطی» در جلد 5 کتاب «الدر المنثور» ص 50 نوشته است که: «خانه زهرا خانه نبوت است». بنابراین حضرت زهرا(ع) و مولا علی(ع) بر این باور بودند که مهاجمان حریم خانه نبوت و لااقل حرمت خانه مؤمنان را حفظ می‎‌‌کنند نه اینکه بی توجه به دستور خدا و رسول، در خانه اهل‎بیت پیامبر را آتش زده و به زور وارد خانه می‎شوند.

شبهه : اصلاً خانه های مدینه درب نداشتند؟!

شبهه دیگری مطرح می‌‌کنند که: اصلاً خانه‌‌های آن زمان مدینه درب نداشتند و فقط یک پرده یا حصیر در منزل بود! آنها این شبهه را طرح کردند تا جریان پشت درب ماندن حضرت زهرا(س) تکذیب شود.

اما پاسخ:

اولاً) قرآن کریم در سوره نور می‎فرماید: «ولا عَلَی أَنفُسِکُمْ أَن تَأْکُلُوا مِن بُیُوتِکُم أَو بُیُوتِ آبَائِکُم أَو بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُم أَو بُیُوتِ إِخوَانِکُم أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُم أَو بُیُوتِ أَعمامِکُم أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُم أَوْ بُیُوتِ أَخوالِکُم أَوْ بُیُوتِ خَالاتِکُمْ أَوْمَا مَلَکتُم مَّفَاتِحَهُ أَو صَدِیقِکُم لَیسَ عَلَیْکُم جُنَاحٌ أَن تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا» یعنی «شما در بعضی خانه ها ـ مانند خانه عمو، دایی، عمه، خاله و همچنین کسانی که مفتاح و کلید منزل خود را به شما می‎‌‌دهند ـ می‌‌توانید بدون اجازه غذا بخورید». حال اگر خانه، در و قفل نداشته باشد کلید معنا دارد؟ آیا روی حصیر و پرده کلید می‎زدند؟ یا اینکه نعوذ بالله قرآن در این موضوع اشتباه کرده است؟! باید گفت که طراحان این شبهات متاسفانه با قرآن هم آشنا نیستند.

ثانیاً) در کتاب «صحیح مسلم» ـ که معتبرترین کتاب اهل سنت پس از قرآن است ـ در جلد 6 صفحه 105 حدیث 5136 آمده است که پیغمبر اکرم(ص) دستور داده بودند که: «شب‎ها درها را ببندید». آیا حصیر و پرده را می‎بندند؟! آیا به پرده می‌‌گویند در؟!

ثالثاً) «بخاری» در جلد اول کتاب «الادب المفرد» صفحه 272 نوشته است که: «روای می‌‌گوید سوال کردم که: درِ خانه عایشه دو لنگه بوده یا یک لنگه؟ و از چه جنسی بود؟ پاسخ می‎گیرد که: یک لنگه و از جنس چوب درخت ساج بوده است». حال چطور خانه عایشه در داشته آن هم از نوع درخت ساج؛ ولی خانه حضرت زهرا(س) که دختر پیغمبر و با آن همه اوصاف بوده در نداشته است؟!

در اين مطلب فرازهايي از زندگي حضرت امام رضا(ع) را مرور مي کنيم که تصويري از سبک زندگي در سيره رضوي را براي ما ترسيم مي کند.
باشگاه خبرنگاران: امامان معصوم، عليهم السلام قرآن ناطق و امامت تبلور هدايت و نور قرآن در پهنه زمين و زمان و سيره ائمه اطهار(ع) تفسير آيات زندگي بخش آن است. اگر قرآن کريم مردم را به حيات طيبه فرا مي خواند، منش و روش زندگي و اصول حاکم بر رفتار و عمل امامان معصوم(ع) تجسم حيات طيبه اي است که پيامبر اعظم(ص) و قرآن کريم بشر را به آن فراخوانده اند.

در اين مطلب فرازهايي از زندگي حضرت امام رضا(ع) را مرور مي کنيم که تصويري از سبک زندگي در سيره رضوي را براي ما ترسيم مي کند.

دستگيري از نيازمندان

انفاق و تأمين نيازهاي مادي و دستگيري از نيازمندان جزو اصول مسلم قرآني و از آيات محکم الهي است.

به اين معنا که از منظر قرآن کريم، انسان نبايد سر در لاک خود فرو برد و فارغ از دغدغه همنوع و همشهري و هم وطن خود باشد.

در سيره ائمه اطهار(ع) نيز انفاق و کمک به نيازمندان روشي بسيار معمول و متعارف بود، از اين رو همواره فقرا بر سر راه آنان مي نشستند يا در خانه آنان را مي زدند. پيشوايان ما حتي پيش از آن که نيازمندان عرض نياز کنند، به آنان انفاق مي کردند.

شکايت از طلبکار به امام رضا(ع)

نقل شده است شخص محترمي به يکي از بستگان ابورافع، آزاد شده به دست رسول خدا(ص)، بدهي داشت و چون براي پرداخت بدهي در مضيقه و با فشار و اصرار طلبکار روبه رو بود و آبروي خود را در خطر مي ديد، به امام رضا(ع) متوسل شد و در يکي از روزهاي ماه رمضان پس از خواندن نماز صبح در مسجد النبي(ص) به منطقه عريض واقع در نزديکي مدينه که حضرت در آن جا بودند، رفت. او هنگامي به عريض رسيد که امام(ع) از منزل بيرون آمده بودند و سوار بر مرکب قصد رفتن به جايي داشتند.

وي مي گويد: همين که چشمم به امام(ع) افتاد شرم و حيا مانع از عرض حاجت شد. اما، امام(ع) در مسير خود به من که رسيدند، مهربانانه به من نگاه کردند. به اين صورت از گرماي نگاه امام(ع) به وجد مي آيد و پس از عرض سلام و ارادت به امام(ع) عرضه مي دارد: فلان فرد از من طلبي دارد و عرصه را بر من تنگ و مرا پيش مردم رسوا کرده است.

او نقل مي کند در حالي که تصور مي کردم با شکايتم آن حضرت دستور دهد که آن فرد دست از سرم بردارد،. به من فرمود: همين جا باش تا برگردم.

ادامه »

امام سجاد علیه السلام :

گناهانی که دعا را رد می کنند ،عبارتند از : بدی نیت ، بدذاتی ، دورویی با برادران ، باورنداشتن اجابت دعا ، به تاخیرانداختن نمازهای واجب  تا هنگامی که وقتش بگذرد و تقرب نجستن به خداوند عزوجل با نیکی نکردن و صدقه ندادن و بد زبانی و ناسزا گفتن .

معانی الاخبار

سیاسی ترین و کوتاهترین و زیباترین حدیث سیاسی امیرالمومنین علیه السلام :

کسی که موقع یاری رهبرش در خواب باشد زیر لگد دشمن بیدار می شود.

غررالحکم

در مکتب اهل بیت(ع) خانواده و فرزندان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. در این مکتب فرزند آوری و اهمیت تربیت فرزند تنها معطوف به لحظه تولد و بعد از آن نیست بلکه به زمینه های تربیت و شرایط قبل از تولد و بلکه حتی قبل از انعقاد نطفه نیز توجه خاص شده است. از این رو در روایات مشاهده می‌کنیم که شرایط مطلوب و نامطلوب انعقاد نطفه توجه قرار گرفته است.

- قبل از تولد

امام حسین(ع) توصیه می‌فرمودند: «از هم‌بستر شدن با همسرانتان در شبی که قصد مسافرت دارید بپرهیزید؛ اگر در اثر آن فرزندی روزی شود احول (لوچ) خواهد بود.»

- اظهار محبت به فرزندان

محبت به فرزندان امری درونی است. اما آنچه در این میان آثار تربیتی در پی دارد نحوه ابراز آن است. این امری اختیاری است و والدین می‌توانند در پرتو آن زمینه تربیت صحیح را فراهم آورند. چه بسیارند والدینی که در برابر فرزندان خود محبت فراوان دارند، اما آن را ابراز نمی‌کنند؛ در حالی که محبت وقتی تأثیر گذار خواهد بود که فرد مورد محبت از آن آگاهی یابد.

امام حسین (ع) به عنوان الگوی تربیتی، ابراز محبت به فرزندان را از نیازهای ضروری آنان می‌دانند و در قالب‌های گوناگون به ابراز آن می‌پرداختند. گاه با در آغوش گرفتن و به سینه چسبانیدن خردسالان، زمانی با بوسیدن آنان و گاه با به زبان آوردن کلمات محبت آمیز.

«عبیدالله بن عتبه» می‌گوید: «نزد حسین بن علی(ع) بودم. ایشان فرزندشان سجاد را صدا زد، در آغوش گرفت و به سینه چسبانید، میان دو چشمش را بوسید و سپس فرمود: پدرم به فدایت باد، چقدر زیبایی.»

تشویق فرزندان در برابر کار خوب آنان

یکی از شیوه های تربیتی، تشویق است. تشویق متناسب با فعالیت انجام شده، به ایجاد انگیزه در فرد منجر شده، و به تقویت رفتار می‌انجامد. چه بسا فرزندان از صفات مثبت خود آگاهی نداشته، و خود را در مقایسه با دیگران ناچیز به شمار آورند. از این رو والدین باید ویژگی‌های مثبت فرزندان را برجسته سازند و مورد تشویق قرار دهند.

در فرهنگ اسلامی که تربیت دینی و اخلاقی فرزندان در کانون توجه است. بر تشویق فرزندان هنگام رفتارهای دینی و برجسته کردن صفات اخلاقی و معنوی آنان بسیار تاکید شده است. امام سجاد(ع) فرمودند: «من به بیماری شدیدی مبتلا شدم. پدرم بر بالینم آمد و فرمود: چه خواسته ای داری؟ عرض کردم: دوست دارم از کسانی باشم که درباره آنچه خداوند برایم تدبیر کرده، نپرسم؟ پدرم در مقابل این جمله به من آفرین گفت و فرمود: تو مانند ابراهیم خلیلی که به هنگام گرفتاری گفت از خداوند سؤال نمی‌کنم. خداوند مرا کافی است و او بهترین وکیل است.»

ملاحظه می‌شود که امام حسین(ع) در مقابل پاسخ عارفانه فرزندش که بر اساس ظاهر حدیث، سن و سال چندانی هم نداشته جمله «احسنت» را به کار بردند و او را به «ابراهیم خلیل» تشبیه کردند.

در آخر باید بیان کرد؛ تربیت صحیح فرزندان از ضروری‌ترین وظایف والدین به شمارمی آید. معصومان در همه ابعاد هدایتی و تربیتی، الگوهایی کامل به شمار می‌آیند و تکیه بر رفتارهای تربیتی آنان برای تربیت فرزندان، بهترین ره توشه است.