اولین اثر دعا: خداشناسی
اولین اثر دعا: خداشناسی
دعا، عبادتی بذاته مطلوب و از گران بهاترین پرستش هاست. دعا وسیله ی برقراری رابطه ی معنوی با خداوند وتوجه قلب و تعلق روح بذات اقدس اوست. اولین و
مهم ترین اثری که دعا روی انسان می گذارد تا بتواند به تربیت معنوی دست یابد شناخت پروردگار است و این شناخت و معرفت ریشه ی عموم سعادات و اصلاحات است.
انسان به وسیله دعا توجه و شایستگی بیشتری برای درک فیض خداوند پیدا
می کند و بدیهی است کوشش برای تکامل و کسب شایستگی بیشتر عین تسلیم در برابر قوانین آفرینش است. بنابراین نخستین شرط دعا، شناخت کسی است که انسان او را می خواند. جمعی حضور حضرت صادق (علیه السلام) آمده و گفتند:که ما دعا می کنیم ولی مستجاب نمی شود. ایشان فرمودند:«برای این که شما
می خوانیدکسی را که نمی شناسید».
پس اگر دعا با شرائط خاص دعا در نظر گرفته شود این حقیقت به وضوح ثابت
می شود که دعا وسیله موثری است برای خودسازی و پیوند نزدیکی است میان انسان و خدا. زیرا که انسان به وسیله دعا توجه ی تازه ای به ذات خداوند پیدا
می کند، و این همان اثر تربیتی دعاست.