مدرسه علميه امام حسن مجتبي (ع) تهران

سیدحسن نصرالله انگشتر عقیق ارزشمندی را به همراه یک نامه به دستخط خود برای رهبر حکیم انقلاب فرستاده‌ است.

به گزارش وطن امروز، دبیرکل حزب‌الله لبنان اخیرا هدیه‌ای ارزشمند به رهبر حکیم انقلاب هدیه داده است. این هدیه ارزشمند، یک انگشتر نفیس است. اما حکایت این انگشتری نفیس چیست؟

براساس گزارشات، این انگشتر نفیس چندی قبل از سوی یکی از شیعیان نامدار و معتبر لبنانی به سیدحسن نصرالله هدیه شده است.

آنچه این انگشتر را نفیس و ارزشمند کرده است، نگین آن است. براساس گزارشات، نگین این انگشتر که از جنس عقیق است، مهر ویژه

جناب «عثمان بن سعید العَمروی» سلام‌الله‌علیه، نایب خاص حضرت بقیه..‌الله(عج) است. براساس محاسباتی که روی این عقیق صورت گرفته، قدمت آن به بین سال‌های ۲۰۰ تا ۲۵۰ هجری قمری، یعنی دوران حیات جناب عثمان بن سعید بازمی‌گردد. روی این عقیق ارزشمند نیز اینگونه حک شده است:

«عدتی لیوم الوعید، عثمان بن سعید»

سیدحسن نصرالله این انگشتر عقیق ارزشمند را به همراه یک نامه به دستخط خود برای رهبر حکیم انقلاب فرستاده‌ است.

عثمان بن سعید عمروی نخستین نایب امام عصر حضرت مهدی موعود(عج) بوده است. وی از شیعیان وفادار به اهل بیت علیهم‌الس

لام در سامرا بود. عثمان یکی از شیعیان مورد اعتماد برای ارتباط مردم با اهل بیت علیهم‌السلام بود.

عثمان از ۱۱ سالگی در محضر امام هادی(ع) بود و در پرتو عنایات امام تربیت شد و امین، وکیل و نماینده حضرت گردید. پس از شهادت امام هادی(ع)، عثمان وکیل برجسته امام حسن عسکری(ع) شد و در دوران آماده‌سازی شیعیان برای غیبت، مهم‌ترین فرد مورد اعتماد برای ارتباط شیعیان با امام حسن عسکری(ع) بود.

براساس روایات، عثمان بن سعید از معدود افرادی بود که از سوی امام حسن عسکری(ع) در جریان ولادت امام عصر مهدی صاحب زمان(عج) قرار گرفت.

با آغاز ولایت حضرت مهدی(عج) عثمان افتخار نیابت ایشان را پیدا کرد. عثمان بن سعید نخستین نایب خاص امام زمان(عج) در دوران غیبت صغری بود و در سایه تعلیمات امام حسن عسکری(ع) به عنوان محور ارتباط امام زمان(عج) و شیعیان ادای تکلیف کرد. عثمان بن سعید عمروی به مدت ۵ سال افتخار نیابت امام زمان را بر عهده داشت و در سال ۲۶۵ هجری قمری رحلت کرد.

به استحضار می رساند واحد پژوهش مدرسه امام حسن مجتبی (علیه السلام) در نظر دارد فراخوان مقاله ای با عنوان «راهکارهای صحیح استفاده از فضا های مجازی » برگزار کند.
پوستر فراخوان و شرایط ارسال آثار به شرح زیر می باشد.

از عموم طلاب و علاقمند به عرصه ی پژوهش دعوت به عمل می آید در این فراخوان شرکت کنند.

عنوان پایان نامه: ویژگی های زن منتظر از منظر آیات و روایات
استاد راهنما: سركار خانم فاطمه خدابنده لو
استاد داور: حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای علی اکبر رضايی
پژوهشگر: فروغ رنجبریان
اسفند1394
چکیده
تحقیق حاضر پیرامون ویژگی های زن منتظر می باشد که با رویکرد قرانی (تفسیری) و روایی به آن پرداخته شده است .انتظار نسبت به ظهور امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به عنوان محور هستی و واسطه همه فیوضات الهی، روح امید و نشاط و پویایی را در جامعه می دمد و آثار تربیتی جدی در اصلاح و خودسازی مردم بر جای خواهد گذارد. انتظار صحیح، معنایی جز بی تفاوت نبودن و تلاش در جهت رسیدن به هدف مورد نظر است. در روایات آماده شدن افراد جامعه برای پذیرش حکومت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به عنوان یکی از نشانه های ظهور ذکر شده است . از طرفی زن با تربیت خود برای پذیرش و باور مهدویت در راستای نقش مادری در نسل آینده و تأثیر گذاری بر همسر خود می تواند نقش مهمی را ایفا کند در قرآن کریم و روایات ائمه معصومین (علیهم السلام) این گروه از زنان معرفی و ویژگی های آنان در آیات مختلف بیان شده است. بنابراین با توجّه به اهمیّتی که مسئله شناخت انتظار و منتظر واقعی در آخر الزمان وجود دارد بررسی این صفات و شناخت آنان باعث توجه و تذکر بانوان نسبت به اعمال و رفتار خود شده تا با درونی کردن این خصوصیات جزو یاران امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) گردند.تحقیقاتی پیرامون موضوع همچون زن منتظرو منتظر پروری نوشته سرکار خانم معین الاسلام و آقای علی غلامی که در بیشتر نوشته ها ویژگی ها زن منتظر ازلحاظ اجتماعی،اقصادی وسیاسی بررسی گشته است وتفاوتی که این تحقیق داردبه ویژگی های زن منتظر از بِعد فردی واجتماعی در قران و روایات مورد بررسی وتحقیق قرار گرفته است ودرخلال بحث نمونه های قرانی وروایی ذکر گشته.
روش تحقیق با هدف بنیادی به صورت توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات متنی و کتاب خانه ای است که در سه فصل تنظیم شده است. زن منتظر در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی دارای ویژگی هایی است که آنان را از زنان دیگر جدا نموده است . زنان وارسته و پارسایی که می خواهند در وادی انتظار قرار بگیرند باید از مرتبه ایمان زبانی به قلبی صعود کنند. زنان با ایمان و پرهیزگار مهدوی به داشتن صبر واقف اند که صبر به عنوان یک عامل حیات معنوی در هیچ یک از برهه یی از زندگی خود از آن بی نیاز نیستند.این زنان نسبت به خود و همسرانشان عفیف و دارای روحیه شهادت طلبی و ترویج و حمایت از آن در جامعه آخرالزمان هستند. در قرآن کریم و روایات اهل بیت (علیهم السلام) مصادیق فراوانی از آنان از جمله حضرت مریم،حضرت خدیجه ، حضرت آسیه ، سمیه همسر فرعون (علیم السلام) ، صیانه ، قنواء معرفی شده اند.
کلید واژه ها : زن ، انتظار، منتظر، زن منتظر.

عنوان پایان نامه: رابطه اطاعت و حب الهی، مصادیق وآثارآن در آیات و روایات
استاد راهنما: سرکار خانم نجفی
استاد داور: حجت الاسلام والمسلمین آقای رضایی
محقق: مهناز صادقی
زمستان 1394
چکیده
اطاعت از خداوند ریشه اصلی شجره ی اخلاق و فضیلت و مایه ی سجایای انسانی است و ریسمان محکمی است که انسان را به خدا پیوند می دهد. در حقیقت اطاعت به معنای مطیع بودن و فرمانبرداری همراه با خضوع و رغبت است و با توجه به اینکه یکی از براهین خلقت و آفرینش موجودات «محبت» است که مرکز همه ی حرکات و فعالیت های موجودات و هستی می باشد، در این پژوهش سعی شد که مسیر اطاعت را جهت داده و با نمایاندن طریق اطاعت و محبت و معرفت به معرفی یگانه محبوب حقیقی که خداوند متعال است پرداخته شود و نیز نقش طاعت در جلب حب الهی بیان شود. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای بود و روش کار توصیف محتوا می باشد که در چهار فصل ارائه گردیده است.
اطاعت و محبت ثمره ی معرفت است و هرکه اطاعت را جز از طریق معرفت طلب کند کاری محال کرده است. هر اندازه که معرفت بیشتر باشد محبت و علاقه بیشتر می شود و هراندازه که محبت بیشتر باشد اطاعت و عبودیت افزون تر می گردد. و همین عبودیت مهم ترین هدف خلقت بیان گردیده است و بهترین راه برای جلب محبت الهی است.
بنابراین تا انسان نسبت به پروردگارش معرفت پیدا نکند و او را نشناسد نمی تواند عبد حقیقی او باشد. محب خداوند باید اعمال و رفتارش در جهت اراده ی محبوبش باشد تا بتواند از دریای بیکران الهی بهره مند گردد.
کلید واژه ها: اطاعت، معرفت، محبت، حب، محبوب.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما ، نمایندگان در نشست علنی صبح امروز (‌شنبه، 28 فروردین) مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی بخش هزینه ای جزئیات لایحه بودجه 95 کل کشور با الحاق بندی به لایحه بودجه موافقت کردند.

در این بند الحاقی آمده است؛ به منظور حمایت از ازدواج جوانان بانک مرکزی موظف است کلیه بانک ها و مؤسسات اعتباری کشور را ملزم کند به اندازه سهم خود از مجموع سپرده های قرض الحسنه پس انداز و جاری در پرداخت تسهیلات قرض الحسنه مشارکت کرده و تسهیلات قرض الحسنه ازدواج را در اولویت نخست پردخت قرار دهد.

در تبصره 1 این بند الحاقی آمده است: تسهیلات قرض الحسنه ازدواج برای هر یک از زوجین از 3 میلیون تومان به 10 میلیون تومان با دوره بازپرداخت 4 ساله افزایش می یابد.

بر اساس تبصره 2، بانک مرکزی موظف است اعطای تسهیلات قرض الحسنه ازدواج را به نحوی مدیریت کند که تعداد جوانان در صف وام ازدواج در پایان هر ماه کمتر از 50 هزار نفر باشد.

تبصره 3 ناظر به این موضوع است که: بانک مرکزی وظیفه نظارت بر اجرای این قانون و جریمه بانک های متخلف در این زمینه را بر عهده دارد.

مصباحی مقدم نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی پیشنهاد فوق را برای الحاق به بودجه سال 95 کل کشور مطرح کرده بود که این پیشنهاد با موافقت نمایندگان مجلس همراه شد ونمایندگان آن را تصویب کردند.

مقام معظم رهبری حضرت آيت الله سيد على خامنه‌ای فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمين حاج سيد جواد حسينى خامنه‌ای، در روز 29 فروردین 1318 برابر با 28 صفر 1358 قمرى در مشهد مقدس چشم به دنيا گشود.
ايشان دومين پسر خانواده هستند.

«تلنـــــــگـــری به خودم»
ستاره های غربی مسلمان می شوند و زنان ما غربی!
نـــــــکنـــــــد روزی برسد که نـــــــهی از منـــــــکر کنــــند
زنـــــــان بی حجاب ایــــــران را زنـــــــان با حجاب غـــــــربی !

پیام تاریخی امام خمینی (ره) در سال 1358 و نامگذاری روز ارتش
با پیام تاریخی و حیات بخش امام خمینی (ره) در سال 1358 ارتش تولدی نو یافت و (ارتش جمهوری اسلامی ایران) پا به عرصه وجود گذاشت.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

26 فروردین 58/ 17 جمادى الاولى 99
ملت شریف و مبارز ایران- وفقهم اللَّه تعالى‏

با اهداى سلام و سپاس از مجاهدات خستگى ناپذیر شما ملت شجاع که اهداف مقدس اسلام را تا آستانه پیروزى رساندید و دست خیانتگران داخلى و خارجى را با خواست خداى بزرگ قطع کردید، لازم است به تذکرات زیر توجه نمایید:
1- روز چهارشنبه 29 فروردین روز ارتش اعلام مى‏ شود. ارتش محترم در این روز در شهرستان هاى بزرگ با ساز و برگ به رژه بپردازند و پشتیبانى خود را از جمهورى اسلامى و ملت بزرگ ایران و حضور خود را براى فداکارى در راه استقلال و حفظ مرزهاى کشور اعلام نمایند.

2- ملت ایران موظفند از ارتش اسلامى استقبال کنند و احترام برادرانه از آنان نمایند. اکنون ارتش در خدمت ملت و اسلام است و ارتش اسلامى است، و ملت شریف لازم است آن را به این سِمت رسماً بشناسند و پشتیبانى خود را از آن اعلام نمایند. اکنون مخالفت با ارتش اسلامى که حافظ استقلال و نگهبان مرزهاى آن است جایز نیست. ما و شما و ارتش، برادرانه باید براى حفظ و امنیت کشورمان کوشش کنیم و به شرارت اشرار و اختلال مفسدین خاتمه دهیم.

3- افراد ارتش موظفند در داخل ارتش حفظ نظم و سلسله مراتب و ضوابط را بکنند. توجه ننمودن به این مسائل موجب ضعف ارتش اسلامى مى‏ شود و نظام را از هم مى ‏پاشد. سربازان و درجه داران و افسران موظفند سلسله مراتب را حفظ و مراعات کنند؛ چنانچه رؤساى فوق موظفند با ارتش به طور محبت و برادرى رفتار نمایند و از دیکتاتورى که در رژیم طاغوت بود اجتناب نمایند. ارتش اسلامى باید با حفظ سلسله مراتب و نظام صحیح اسلامى و اطاعت کامل زیردست از ما فوق و رعایت کامل ما فوق از زیردست، اداره شود. تخلف از این امر ضد انقلاب است و مورد مؤاخذه خواهد بود.

4- افراد خارج از ارتش حق ندارند در امر ارتش دخالت کنند و ارتشى را در داخل ارتش یا خارج بدون مجوز دستگیر کنند. اگر شکایتى دارند یا اطلاع از مجرمیت کسى دارند، روى موازین شرعى و قانونى رسیدگى خواهد شد. دخالت بیجا در داخل ارتش موجب ضعف آنان مى‏شود و مخالف انقلاب اسلامى است.

5- این قشر از ارتش که در خدمت اسلام و ملت هستند و وفادارى خود را از جمهورى اسلامى اعلام نمودند، اگر خداى نخواسته در رژیم طاغوتى خلاف و گناه صغیره کرده‏اند، با برگشت به سوى خداى تعالى و جمهورى اسلامى مورد عفو خداوند رحمان و عفو ملت شریفند، و این جانب نیز آنان را عفو کردم. امید است آنان با دلگرمى و اعتماد به خدا و ملت شریف به خدمت خود صادقانه ادامه دهند و با قدرت در پادگان هاى خود مستقر شوند. از خداوند تعالى عظمت اسلام و مسلمین و هدایت جوانان فریب‏ خورده ‏اى را که مى ‏خواهند در صفوف مسلمان ها تفرقه بیندازند خواستارم، و هوشیارى ملت را در مقابل توطئه ‏هاى غیر اسلامى امیدوار. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.
روح اللَّه الموسوی الخمینى‏
(صحیفه امام، ج‏7، ص: 20 و 21)

آيين اسلام تركيبى از «عقيده» و «شريعت» (يا «هستى شناسى»، و«بايدها و نبايدها)» است كه از آن با تعبير اصول و فروع دين نيز ياد مى شود. آیت الله العظمی سبحانی به طور موجز روش فقهى شيعه درباب جمع بین دونماز و برخى مسائل فقهى آن را مورد بررسی قرار داده اند که درادامه می آید :

بر هر مسلمانى لازم است در شبانه روز پنج بار نماز بگزارد كه اوقات شرعى آنها در قرآن و سنت بيان شده است: از ظهر تا غروب وقت نماز ظهر و عصر است; از مغرب تا نيمه شب وقت نماز مغرب و عشاء; و از طلوع فجر تا طلوع آفتاب نيز وقت نماز صبح.

شيعه معتقد است از ظهر تا غروبْ وقت مشترك دو نماز است، جز اينكه به مقدار چهار ركعت از اول وقت، مخصوص نماز ظهر و به مقدار چهار ركعت از آخر وقت، مخصوص نماز عصر مى باشد. بنابر اين، غير از دو وقت اختصاصى مذكور، انسان مى تواند هر دو نماز را در فاصله مزبور هر وقت خواست انجام دهد و از وقت فضيلت آن صرف نظر كند; هر چند بهتر آن است كه آن دو را از هم جدا كند و هر يك را در وقت فضيلت خود كه بعداً بيان مى شود انجام دهد.([1])

امام باقر (عليه السلام) مى فرمايد: «إذا زالت الشمسُ دَخَلَ الوقتانِ الظهرُ وَ العصرُو إذا غابت الشمسُ دخل الوقتان المغربُ والعشاءُ الآخرة»([2]): آنگاه كه خورشيد به وسط آسمان رسيد وقت انجام دادن نماز ظهر و عصر فرا مى رسد و آنگاه كه خورشيد غروب كرد هنگام انجام نماز مغرب و عشاء خواهد بود.امام صادق (عليه السلام) مى فرمايد: «إذا زالتِ الشمسُ فقد دخل وقتُ الظهرِ والْعصرِ جميعاً إلاّانّ هذه قبل هذه، ثمّ أنت في وقت منهما جميعاً حتى تغيب الشمس»([3]): هنگامى كه خورشيد به حدّ زوال رسيد وقت نماز ظهر وعصر فرا مى رسد; جز آنكه نماز ظهر قبل از نماز عصر انجام مى گيرد. آنگاه تو آزادى كه آن دو را در هر وقتى خواستى بخوانى تا زمانى كه خورشيد غروب كند.

امام باقر (عليه السلام) از پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) حكايت مى كند كه آن حضرت نماز ظهر و عصر را بدون هيچ عذر و علتى با هم به جاى آورد.([4])

*اتفاق همه فقهاى اسلام

اصولاً جواز جمع ميان دو نماز در برخى از موارد، مورد اتفاق همه فقهاى اسلام قرار دارد. در عرفه و مزدلفه همه فقها جمع ميان نماز ظهر وعصر يا مغرب و عشاء را جايز مى دانند، همچنانكه گروه زيادى از فقهاى اهل سنت جمع بين دو نماز را در سفر مجاز مى شمرند. تمايز شيعه از ديگران آن است كه گام فراتر نهاده و با استناد به ادلّه فوق (در عين قبول افضليت انجام نمازها در وقت فضيلت خويش) جمع ميان دو نماز را مطلقاً جايز مى داند. حكمت اين امر نيز، همان گونه كه در احاديث بيان شده است، تسهيل امر بر مسلمانان است، و خود پيامبر گرامى در موارد زيادى بدون عذر (مانند سفر، بيمارى و غيره) بين دو نماز جمع مى كرده تا كار را براى امت آسان سازد، كه هركس بخواهد بين نمازها جمع كند و هركس بخواهد آنها را جدا از يكديگر انجام دهد.

مسلم در صحيح خود نقل مى كند كه «صلّى رسولُ اللّه الظهرَ و العصرَ جميعاً والمغربَو العشاءَ جميعاً في غير خوفولا سفر»([5]): رسول خدا نماز ظهر و عصر و نيز نماز مغرب و عشاء را با هم به جاى آوردند، بدون اينكه خوفى از دشمن داشته و يا در سفر باشند.

در برخى از روايات به حكمت اين عمل اشاره شده است، چنانكه در يك روايت مى خوانيم «جَمَعَ النبيّ(صلى الله عليه وآله وسلم) بين الظهرِ و العصرِ وبين المغربِ والعشاء فقيل له في ذلك فقال صنعتُ هذا لئلاّ تحرج أُمّتي»([6]): پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) نماز ظهر و عصر و نيز مغرب و عشاء را با هم به جاى آورد. علت اين امر از ايشان سؤال شد، فرمود: چنين كردم تا امّتم به رنج و سختى نيفتند.

رواياتى كه درباره اقدام رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) به جمع بين دو نماز، در صحاح ومسانيد وارد شده، متجاوز از بيست و يك روايت است كه بخشى از آنها مربوط به سفر، و بخش ديگر در غير سفر و مرض و وقت بارانى است. در برخى از آنها به حكمت جمع ميان نمازها، كه همان آسان شدن امر بر مسلمانان مى باشد، اشاره شده است و فقهاى شيعه از همين تسهيل استفاده كرده جمع بين دو نماز را مطلقاًجايز شمرده اند. كيفيت جمع نيز به همان نحوى است كه همه مسلمانان در عَرَفه و مزدلفه يا در سفر جمع مى كنند.

*مقصود ازجمع بین دو نماز

گاهى تصور مى شود مقصود از جمع اين است كه نماز اول را در آخرين وقت(فضيلت) آن (مثلاً هنگام رسيدن سايه شاخص به اندازه خود)، و نماز دوم را در اولين وقت عصر بخواند. با اين كار، فرد نمازگزار در حقيقت هر دو نماز را در وقت خود خوانده است، گرچه يكى در پايان وقت و ديگرى در آغاز آن انجام گرفته است.

اين پندار با ظاهر روايات مخالف است. زيرا همان طور كه گفته شد، كيفيت جمع ميان دو نماز همان است كه همه مسلمانان در عرفه و مزدلفه انجام مى دهند، بدين گونه كه در عرفه هر دو نماز را در وقت ظهر، و در مزدلفه هر دو را در وقت عشاء مى خوانند. بنابراين، جمعى كه در لسان رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)آمده است بايد ناظر به چنين جمعى باشد، نه جمعى كه يكى از نمازها در آخر وقت و ديگرى در اول وقت صورت پذيرد.

گذشته از اين، در برخى از رواياتْ حكمت جمع بين دو نماز، توسعه و تسهيل بر امت معرفى شده است، و در برخى ديگر رفع حرج ; واين امر، در صورتى تحقق مى پذيرد كه دست نمازگزار در جمع صلاتين باز باشد، يعنى بتواند نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاء را(در دايره وقت واسع آنها) در هر زمان كه خواست بخواند تا رفع حرج گردد. بر اساس اين نوع تفسير از جمع، بايد گفت كه پيامبر چيز جديدى نياورده، زيرا يك چنين جمعى، قبل از عمل پيامبر نيز جايز بود و هر مسلمانى مى توانست ظهر را در آخر وقت وعصر را نيز در نخستين وقت آن به جا آورد.

فقهاى شيعه درباره جمع ميان دو نماز و ادله آن، رساله هاى گسترده اى دارند كه علاقمندان مى توانند به آن رجوع نمايند.

[1] . وقت فضيلت ظهر از اول زوال شمس تا وقتى است كه سايه شاخص به اندازه خود شاخص باشد. وقت فضيلت عصر نيز وقتى است كه سايه شاخص دوبرابر مقدار خود شاخص باشد.

[2] . وسائل الشيعه:ج3، أبواب مواقيت، باب 4، روايت 1.

[3] . وسائل الشيعه:ج3، أبواب مواقيت، باب 4، روايت 4 و 6.

[4] . وسائل الشيعه:ج3، أبواب مواقيت، باب 4، روايت 4 و 6.

[5] . صحيح مسلم:2/151، باب الجمع بين الصلاتين في الحضر.

[6] . شرح زرقانى بر موطأ مالك، ج1، باب الجمع بين الصلاتين في الحضر و السفر، ص 294.